प्राचीन काळी सद्गुणी आणि देव- ब्राह्मणांवर विश्वास ठेवणारा धर्मदास नावाचा एक वैश्य होता. त्याचे कुटुंब खूप मोठे होते. त्यामुळे तो नेहमी चिंतेत असायचा. एके दिवशी धरमदासांनी अक्षय्य तृतीयेच्या व्रताचे महत्त्व कोणाकडून तरी ऐकले की वैशाख शुक्ल तृतीयेला देवांची पूजा आणि ब्राह्मणांना दिलेले दान अक्षय्य होते.
नंतर, जेव्हा अक्षय्य तृतीयेचा सण आला, तेव्हा वैश्यने गंगेत स्नान केले आणि आपल्या पूर्वजांना प्रार्थना केली. आंघोळ झाल्यावर घरी जाऊन विधीप्रमाणे देवदेवतांची पूजा केली आणि ब्राह्मणांना भक्तीभावाने अन्न, सत्तू, तांदूळ, दही, हरभरा, लाडू, पंखा, पाण्याने भरलेली घागरी, जव, गहू, गूळ, सोने, वेळू, साखर, अन्नदान, कपडे इत्यादी वस्तू दान केल्या.
धरमदास यांच्या पत्नीने वारंवार नकार देऊनही, कुटुंबियांची चिंता आणि म्हातारपणामुळे अनेक व्याधींनी ग्रासलेले असतानाही त्यांनी धार्मिक कार्य आणि दानधर्माकडे पाठ फिरवली नाही. हा वैश्य त्याच्या दुसऱ्या जन्मात कुशावतीचा राजा झाला. अक्षय्य तृतीयेच्या दानाच्या प्रभावामुळे तो खूप श्रीमंत आणि प्रसिद्ध झाले. श्रीमंत असूनही त्यांचे मन धर्मापासून कधीच विचलित झाले नाही. अक्षय्य तृतीयेच्या दिवशी ही कथा ऐकल्याने अक्षय पुण्य प्राप्त होते. असे या कथेचे महत्त्व आहे.
