Mother Teresa jayanti 2023 :आपले संपूर्ण आयुष्य भारतातील गरीब लोकांसाठी समर्पित करणाऱ्या मदर तेरेसा यांचा जन्म 26 ऑगस्ट 1910 रोजी स्कोप्जे (आता मॅसेडोनियामध्ये) येथे एका अल्बेनियन कुटुंबात झाला. त्याचे वडील निकोला बोयाझू हे एक साधे व्यापारी होते. मदर तेरेसा यांचे खरे नाव 'अग्नेस गोंजा बोयाजीजू' होते.
अल्बेनियन भाषेत गोंजा म्हणजे फुलांची कळी. त्या केवळ आठ वर्षांच्या असताना वडिलांचे निधन झाले, त्यानंतर तिच्या संगोपनाची सर्व जबाबदारी तिची आई द्राणा बोयाजू यांच्यावर आली. पाच भावंडांमध्ये ती सर्वात लहान होती. त्याच्या कुटुंबाची आर्थिक स्थिती चांगली होती. त्याच्या जन्माच्या दुसऱ्या दिवशी त्यांनी बैप्टाइज घेतला,
ख्रिश्चनांमध्ये एक धार्मिक समारंभ असतो. म्हणूनच त्या 27 ऑगस्टला रोजी वाढदिवस साजरा करायच्या. मदर तेरेसा यांचे खरे नाव एग्नेस होते. त्यांनी आपले नाव सोडून तेरेसा हे नाव निवडले. त्या आपल्या नावाने संत थेरेसा ऑस्ट्रेलिया आणि टेरेसा ऑफ एव्हिला यांना सन्मान देऊ इच्छित होत्या. म्हणून त्यांनी टेरेसा हे नाव निवडले.
वयाच्या 18 व्या वर्षी घर सोडले
मदर तेरेसा यांनी वयाच्या 18 व्या वर्षी घर सोडले आणि केवळ घरच नाही तर देशही सोडला. त्या सिस्‍टर ऑफ लोरिटो याशी जुळल्या आणि यासाठी आयर्लंडला गेल्या होत्या. यानंतर, जोपर्यंत त्या जिवंत राहिल्या आपल्या कुटुंबातील सदस्यांना भेटल्या देखील नाही. आयर्लंडमध्ये त्यांनी इंग्रजी शिकण्यासाठी कठोर परिश्रम केले आणि नंतर जानेवारी 1920 मध्ये त्या भारतात आल्या. जिथे त्यांनी पदवीनंतर ख्रिश्चन मिशनऱ्यांसाठी काम करण्याचा निर्णय घेतला, त्यांनी 1931 मध्ये नन्सचे कठोर प्रशिक्षण घेतले आणि कोलकाताच्या शाळांमध्ये काम सुरू केले.
देवाचा संदेश मिळाला त्यानंतर सेवाकार्य सुरु केले
मदर तेरेसा यांनी प्रथम सेंट मॅरेजमध्ये इतिहास शिकवणे सुरू केले आणि तेथे 15 वर्षे वास्तव्य केले. गरीबांची अवस्था पाहून त्यांना खूप वाईट वाटले. 1946 मध्ये दार्जिलिंगच्या रिट्रीट दरम्यान त्यांनी सांगितले की त्यांना या देशातील गरीब लोकांना मदत करण्यासाठी देवाचा संदेश मिळाला आहे. त्याचे काम पूर्ण करण्यासाठी त्याला दोन वर्षे लागली. त्यांनी नर्सिंगचा कोर्स केला. त्यानंतर त्यांनी लोकांना मदत करण्यास सुरुवात केली.
लोकांचे पोट भरण्यासाठी भीक मागितली
मदर तेरेसा जेव्हा सेवेच्या क्षेत्रात आल्या, तेव्हा त्यांनी लोकांमध्ये सहजपणे जगता यावे म्हणून आपलं ड्रेस बदलून साडी निवडली. त्यांना पूर्वीपासूनच सोपे जीवन जगण्याची सवय होती, परंतु त्यांना झोपडीत राहावे लागले आणि भीक मागून त्यांनी लोकांना खायला दिले. त्याला पुन्हा कॉन्व्हेंटमध्ये परत जावेसे वाटले कारण झोपडपट्टीचे जीवन खूप कठीण होते. पण त्या टिकून राहिल्या आणि कुष्ठरोग, प्लेग इत्यादी रोगांच्या रुग्णांना मदतही केली. 1948 च्या युगात भारत इतक्या चांगल्या स्थितीत नव्हता की अशा परिस्थितीत गरीबांना कोणीही व्यवस्थित ठेवण्यास सक्षम होते.मदर तेरेसा या रोमन कॅथोलिक नन होत्या ज्यांनी आपले आयुष्य गरीब आणि गरजूंना मदत करण्यात घालवले. त्यांनी त्यांचे बहुतेक आयुष्य कलचुटा येथे व्यतीत केले, जिथे त्यांनी अनेक सामाजिक संस्था देखील स्थापन केल्या. तेरेसा यांना 1979 मध्येच शांततेचा नोबेल पुरस्कार मिळाला आणि तेव्हापासून त्या खूप लोकप्रिय झाल्या.
त्यांची देवावर नितांत श्रद्धा होती. त्याच्याकडे जास्त पैसा किंवा संपत्ती नव्हती परंतु त्याच्याकडे एकाग्रता, विश्वास, विश्वास आणि ऊर्जा होती ज्यामुळे त्याला गरीब लोकांना मदत करण्यात आनंद झाला. गरीब लोकांची काळजी घेण्यासाठी ती अनवाणी पायी चालत रस्त्यांवरून लांबचे अंतर कापत असे. सततची मेहनत आणि परिश्रम तिला कंटाळले होते, तरीही तिने हार मानली नाही.
मदर तेरेसा यांचे चमत्कार
मदर तेरेसा यांनी 1947 मध्येच भारताचे नागरिकत्व घेतले होते, त्या बंगाली अस्खलितपणे बोलत होत्या, मदर तेरेसा यांनी अनेकदा चमत्कार केल्याचे सांगितले जाते. एक फ्रेंच मुलगी कार अपघातात जखमी झाल्यावर मदर तेरेसा यांच्या पदकाला स्पर्श केल्याने तिच्या बरगड्या बरे झाल्या असे तिने सांगितले होते. त्याचवेळी, पॅलेस्टिनी मुलीने सांगितले की मदर तेरेसा यांना स्वप्नात पाहिल्यानंतर ती हाडांच्या कर्करोगातून बरी झाली. भारताच्या मोनिका बेसरा यांनी दावा केला की तिचा कर्करोग मदर तेरेसा यांनी बरा केला होता, तिने एका मुलाखतीत सांगितले होते की एकदा ती मिशनरीज ऑफ चॅरिटी कडून घरी गेल्यावर तिला ताप, डोकेदुखी, उलट्या आणि ओटीपोटात सूज आली, तपासणी केल्यावर, अहवालानुसार, बेसराला कर्करोगाच्या ट्यूमरपासून त्रास होत होता.
5 सप्टेंबर रोजी, बेसरा मिशनरीज ऑफ चॅरिटी चॅपलमध्ये प्रार्थना करत असताना, तिला मदर तेरेसा यांच्या चित्रातून प्रकाश दिसला. नंतर, मदर तेरेसा यांच्या पार्थिवाला स्पर्श करणारा एक पदक बेसराच्या पोटावर ठेवण्यात आला, जेव्हा बसरा दुसऱ्या दिवशी उठली तेव्हा तिचं ट्यूमर गायब झालं होतं. वैद्यकीय तपासणीत असे दिसून आले की ओटीपोटाचे वस्तुमान आता राहिले नाही आणि तिने पाहिलेले डॉक्टरांनी सहमती दर्शविली की बेसराला यापुढे शस्त्रक्रियेची गरज नाही.
मानव कल्याणासाठी नोबेल पुरस्कार
भारतातील मानवतावादी कार्यासाठी त्यांना 1970 मध्ये नोबेल शांतता पुरस्कार देण्यात आला. मदर तेरेसा यांनी मुलांना मदत करण्यासाठी नोबेल पुरस्कारासह प्राप्त 1,38,42,912 रुपये दान केली होती. भारत सरकारने 1980 मध्ये त्यांना भारत रत्न हा सर्वोच्च पुरस्कार देऊन सन्मानित केले.
वाढत्या वयाबरोबर त्यांची प्रकृतीही खालावत गेली. 1983 मध्ये वयाच्या 73 व्या वर्षी त्यांना पहिला हृदयविकाराचा झटका आला. त्यावेळी मदर तेरेसा पोप जॉन पॉल II यांना भेटण्यासाठी रोमला गेल्या होत्या. त्यानंतर 1989 मध्ये त्यांना दुसरा हृदयविकाराचा झटका आला आणि त्यांना कृत्रिम पेसमेकर बसवण्यात आला. 1991 मध्ये मेक्सिकोमध्ये न्यूमोनिया झाल्यानंतर त्यांच्या हृदयाच्या समस्या आणखी वाढल्या. यानंतर त्यांची प्रकृती खालावत गेली. 13 मार्च 1997 रोजी त्यांनी 'मिशनरीज ऑफ चॅरिटी'चे प्रमुख पद सोडले आणि 5 सप्टेंबर 1997 रोजी त्यांचे निधन झाले.
