श्री गणेशाय नम: । ऊँ दत्त परब्रह्माय स्वाहा ।
राहोनिया चराचरात । भक्तांचा उध्दार करीत । ऐसा श्री स्वामी समर्थ । अक्कलकोटी राहिला ॥१॥
लीला विग्रही समर्थ । लीला करिती अनंत । जना सन्मार्गा लावीत । अनेक लीला करोनिया ॥२॥
रामशास्त्री नामे भक्त । होता पाहा सेवा करीत । अक्कलकोटी राहत । स्वामी सेवा करीत असे ॥३॥
गावातील ग्रामस्थ । निघाले कार्तिकस्वामी यात्रेस । तूही चल म्हणती यास । यात्रा करोनी येऊ या ॥४॥
तो म्हणे स्वामी समर्थ । तेच असती प्रत्यक्ष दत्त । त्यांसी सोडूनी व्यर्थ । जत्रा पाहावया का जावे ॥५॥
ऐसे म्हणोनी रामशास्त्री । राहिले स्वामी सेवेसी । असो कार्तिक पौर्णिमेसी । विचित्र प्रकार पाहतसे ॥६॥
समर्थांकडे असे पाहत । प्रकाश पडे अकस्मात । स्वामी रुप धरीत । कार्तिककुमार स्वामींचे ॥७॥
पाहोनी करी नमस्कार । रामशास्त्री वारंवार । म्हणे तू दत्त दिगंबर । सर्व रुपे तुझी देवा ॥८॥
माझा स्वामी समर्थ । सर्व देव राहती त्यात । ऐसे म्हणून लोकांप्रत । रामशास्त्री सांगतसे ॥९॥
एक गरीब भक्त । येई समर्थ दर्शनाप्रत । दारिद्रये गांजलो बहुत । म्हणोनी प्रार्थी स्वामींना ॥१०॥
राहिला सेवा करीत । झाडणे सारवण करीत । त्रिकाल नमस्कार करीत । ऐसा राहे तेथवरी ॥११॥
एके दिवशी अकस्मात । उठोनी जाती स्वामी समर्थ । त्यांचे पाठी हा गृहस्थ । आपणही जात असे ॥१२॥
हाडकांच्या ढिगार्‍यावर । जाऊनी बैसती दत्त दिगंबर । हात जोडूनी समोर । भक्त उभा राहतसे ॥१३॥
काही हाडे उचलोन । ‘ घे ’ म्हणती तया लागोन । भक्त प्रसाद समजोन । सारी हाडे घेत असे ॥१४॥
फडक्यात हाडे बांधून । ठेवी खांद्यावरी टाकोन । पुन्हा हात जोडोन पाहत । उभा राहे तेथवरी ॥१५॥
समर्थ आज्ञा करीत । ‘जा’ आपुल्या घरी म्हणत । घरी जावोनी पाहत । सुवर्ण झाली हाडे ती ॥१६॥
गेले त्याचे दारिद्रय । तो झाला श्रीमंत । ऐसा महिमा अगाध । श्री स्वामी समर्थांचा ॥१७॥
कुणा रामाचे रुपात । कुणा शिव कृष्ण दत्त रुपात । कुणा देवी विठ्ठल रुपात । दर्शन दिधले स्वामींनी ॥१८॥
कुणा गणेश दिसत । कुणा दुर्गा रुपात । कुणा हनुमान रुपात । दर्शन दिधले स्वामींना ॥१९॥
कोडॅक नामे अमेरिकेत । प्रसिध्द फोटो कंपनी असत । त्या कंपनीने मुंबईत । स्टुडिओ एक काढला ॥२०॥
स्टुडिओ मालक मनी म्हणत । सिध्दांचा देश भारत । सिध्दाचा फोटो प्रथम काढावा म्हणत । कॅमेर्‍याने आपुल्या ॥२१॥
म्हणोनी चौकशी करीत । कळे त्यांसी अक्कलकोटात । असती साक्षात दत्त । स्वामी समर्थ नावाने ॥२२॥
तो येई अक्कलकोटात । स्वामींचा फोटो काढीत । धुवोनी मग आणीत । दावी फोटो स्वामींना ॥२३॥
स्वामी फोटो पाहत । एका भक्तासी दावीत । तो भक्त म्हणे सुंदर । फोटो आहे दत्ताचा ॥२४॥
तो दुसर्‍यासी देत । त्यासी देवी दिसत । तिसर्‍यासी कृष्ण दिसत । त्याच फोटो माझारी ॥२५॥
कुणा राम कुणा कृष्ण । कुणा देवी कुणा दत्त । कुणा विठोबा दुर्गा दिसत ।एकाच फोटो माझारी ॥२६॥
फोटोग्राफर चिडत । हा तमाशा काय म्हणत । फोटो काढूनी घेत । हातातूनी तो भक्तांच्या ॥२७॥
पुन्हा फोटो समर्थांसी देत । समर्थं फोटो त्यासी दावीत । ‘मी असा आहे का ’ पुसत । फोटो दावूनी तयालागी ॥२८॥
फोटोत दिसे माकड । पाहोनी सर्व दिग्‍मूढ । म्हणती ही अवघड । लीला स्वामी समर्थांची ॥२९॥
ऐशा लीला करीत । भक्ता सन्मार्गी लावीत । श्री स्वामी समर्थ । अक्कलकोटी राहिले ॥३०॥
तयांच्या लीला अनंत । येथे पाहतो संक्षिप्त । श्री गुरुचरित्र अनंत । कोणी कैसे वर्णावे ॥३१॥
हाडाचे सोने करीत । सर्पाचे सोने करीत । भक्त इच्छा पुरवीत । समर्थ स्वामी सद्‍गुरु ॥३२॥
भक्तकामकल्पद्रुम । ऐसे ज्याचे महिमान । तो दत्त दयाळू पूर्ण । अक्कलकोटी राहिला ॥३३॥
हाडाच्या ढिगार्‍यावर स्वामी बसलेले आहेत व एका भक्ताला हाडे देत आहेत.
घराबाहेर दरवाज्यात बायको उभी आहे आणि भक्त हाडे दाखवत आहेत, ती सर्व हाडे सोन्याची झाली आहेत.
रामानंद बीडकर । समर्थांचे शिष्य थोर । तयांसी दत्त साक्षात्कार । समर्थकृपे होत असे ॥३४॥
सिध्द तयांसी करीत । करी लोककल्याण म्हणत । नर्मदाकिनारी देत । दर्शन रामानंदासी ॥३५॥
स्वामी भक्त बाळाप्पा । स्वामीसुत स्वामीकुमार क्रुष्णाप्पा । मैंदर्गीचा सिध्दाप्पा ।ऐसे भक्त समर्थांचे ॥३६॥
गोपाळबुवा केळकर ।तैसेची सिध्द जांभेकर । सुरतकर बरडकर । सिध्द शिष्य समर्थांचे ॥३७॥
सच्चिदानंद स्वामीकुमार । सिध्दाबाई चेंबूरकर । सीताराम दिगंबर । सिध्द शिष्या समर्थांचे ॥३८॥
रामचंद्र भेंडे नामे भक्त । असे मुंबईत राहत । शिवभक्ती करीत । अखंड शिवासी ध्यातसे ॥३९॥
नित्य करी शिवध्यान । तेणे शिव झाले प्रसन्न । शिव म्हणे सावधान । सांगेन गुज तुजलागी ॥४०॥
अक्कलकोटी सांप्रत । सदेहाने मी राहत । तुझी वाट पाहत । आहे तेथे बैसलेले ॥४१॥
शिव आदेशानुसार । अक्कलकोटी जाई सत्वर । स्वामी समर्थ श्री शंकर । पाहोनी तृप्त होतसे ॥४२॥
क्षणात विष्णू रुपांत । श्री स्वामी दिसो लागत । पुन्हा ब्रह्म स्वरुपात । दिले दर्शन स्वामींनी ॥४३॥
प्रथम भेटीत तीण रुपांत । त्यासी स्वामी दर्शन देत । रामचंद्र विस्मित होत । पाहोनी रुपे समर्थांची ॥४४॥
कळवळूनी प्रार्थना करीत । निज स्वरुप दावा म्हणत । हासोनी स्वामी समर्थ । म्हणती ‘ लो हम आ गये ’ ॥४५॥
ऐसे म्हणोनी स्वामी समर्थ । पुन्हा निजरुप धारण करीत । रामचंद्र होई सिध्द । समर्थ कृपे करोनिया ॥४६॥
तात महाराज म्हणून । नंतर ते होती प्रसिध्द । मठ करिती मुंबईत । ऐसे कार्य समर्थांचे ॥४७॥
नृसिंह सरस्वती साधक । योगासाधना करिती बहुत ।हठयोगा ते आचरीत । धौती बस्ती इत्यादी ॥४८॥
परी समाधी न लागत । वासुदेव मयं जगत । ऐसा अनुभव कोण देत । म्हणोनी चिंता करिती ते ॥४९॥
स्वामी कीर्ती ऐकोन । करिती प्रज्ञापुरि प्रयाण । स्वामींसी नमन करोन । क्षणभर उभे राहती ते ॥५०॥
आज्ञाचक्र भे्दन । श्लोक म्हणती गुरु आपण । साधक होती समाधिमग्र । अद्‍भुत लीला स्वामींची ॥५१॥
अष्टौप्रहर समाधित । स्वामी नृसिंह सरस्वती राहत । ऐसी लीला अद्‍भुत । श्री दत्त स्वामी समर्थांची ॥५२॥
हरिभाऊ नामे भक्त । मुंबईसी होता राहत । समर्थांसी नवस करीत । कर्ज आपुले फिटावे ॥५३॥
कर्ज फिटता दर्शना येत । स्वामी समर्था नमस्कारीत । स्वामी तयाते म्हणत । सुत व्हावे माझा तू ॥५४॥
ते मग संन्यास घेत । स्वामीसुत नाम घेत । मठ स्थापिती मुंबईत । लोकोध्दारा कारणे ॥५५॥
स्वामीसुतांची कीर्ती होत । हजारो लोका उध्दरीत । भक्तिमार्गाते लावीत । ऐसा महिमा स्वामींचा ॥५६॥
नाना पारशी नामक । होता मुंबईत राहत । नेत्र जाती अकस्मात । काही त्यासी दिसेना ॥५७॥
स्वामीसुतांचे दर्शनार्थ । भक्तजन त्यांसी नेत । डोळयांस लावीती हात । श्री स्वामीसुत तेधवा ॥५८॥
तात्काळ दिसो लागत । लोक होती चकित । पारशी लोक बहुत । येवो लागले दर्शना ॥५९॥
श्री स्वामी समर्थ । ईश्वर असती साक्षात । ऐसे पारशी भक्त । म्हणू लागले तेधवा ॥६०॥
मुंबईहून असंख्य भक्त । अक्कलकोटी येऊ लागत । स्वामी त्यांसी सांगत । स्वामीसुत मीच असे ॥६१॥
घ्यावे स्वामीसुतांचे दर्शन । त्या रुपे मुंबईत जाण । मी राहे अनमान । मनी काही आणू नका ॥६२॥
मुंबईहूनी प्रज्ञापुरात ।येता कोणी दर्शनार्थ । स्वामीसुतांची सेवा करीत । राहा म्हणोनी सांगती त्या ॥६३॥
जो स्वामीसुतांसी सेवीत । त्यांच्याअ मनोकामना पूर्ण होत । ऐसे स्वामी समर्थ । स्वये सांगती लोकांना ॥६४॥
ऐसे श्री स्वामीसुत । जव अवतार समाप्ती करीत । स्वामी समर्थ दु: खित । होती पाहा तेधवा ॥६५॥
गुरु आधी शिष्य गेला । बापा आधी पुत्र गेला । श्री स्वामीचा कळवळा । स्वामीसुतावरी ऐसा हो ॥६६॥
असो स्वामीसुतानंतर । मुंबईत राहिले स्वामीकुमार । स्वामी कार्य निरंतर । पुढे त्यांनी चालविले ॥६७॥
स्वामीसुतांचे अनुज । श्री स्वामींचा कीर्तिध्वज । मुंबईत उभारिती सहज । ऐसा महिमा तयांचा ॥६८॥
ऐसे स्वामी समर्थ । लोकोध्दारा तळमळत । त्यांचे चरित्र संक्षिप्त । येथे तुम्हा सांगतसे ॥६९॥
हा ग्रंथ नव्हे कल्पवृक्ष । भक्त इच्छा पुरवीत । श्री स्वामी समर्थ । राहे शब्दी भरोनिया ॥७०॥
॥ अध्याय सहावा ॥ ॥ ओवी संख्या ७० ॥
स्वामी बसलेले आहेत व समोर साधू बसला आहे . बाजूला मोठे वडाचे झाड. झाडातून चमकदार सोन्याचे बिंदू दिसत आहेत व स्वामी हाताने ते बिंदू त्याला दाखवत आहेत.
