22 जुलै 1947 ही तारीख स्वतंत्र भारताच्या इतिहासातील सर्वात खास आहे. या तारखेला, 22 जुलै 1947 रोजी आपल्या राष्ट्राचा अभिमान आणि राष्ट्राची ओळख "तिरंगा" सध्याच्या स्वरूपात स्वीकारण्यात आली. हा राष्ट्रध्वज तिरंगा आपल्या अभिमानाचे, अभिमानाचे आणि वैभवाचे प्रतीक आहे. यासाठी देशभक्त आणि रक्षकांनी सर्वस्वाचा त्याग करण्यापासून कधीच मागे हटले नाही. स्वतंत्रता मिळवण्यासाठी आपल्या देशातील शूरवीरांनी आपल्या देशासाठी प्राण दिले आणि देशाला इंग्रेजांपासून मुक्त करून तिरंगा फडकावला. आज तिरंगा जगामध्ये भारताची शान वाढवत आहे. या तिरंग्याची निर्मिती कशी झाली, त्याला तिरंगा नाव कसे मिळाले सर्व काही जाणून घेऊ या.
भारताचा राष्ट्रध्वज, ज्याला तिरंगा असेही म्हणतात, हा तीन आडव्या पट्ट्यांच्या मध्यभागी निळ्या रंगाच्या वर्तुळाने सजलेला ध्वज आहे. त्याची रचना पिंगली व्यंकय्या यांनी केली होती. हे 15 ऑगस्ट 1947 रोजी 22 जुलै 1947 रोजी झालेल्या भारतीय संविधान सभेच्या बैठकीत, भारताच्या ब्रिटीशांपासून स्वातंत्र्याच्या 24 दिवस आधी स्वीकारण्यात आले. यात समान रुंदीचे तीन आडवे पट्टे आहेत, ज्याच्या शीर्षस्थानी भगवा रंगाचा पट्टा देशाचे सामर्थ्य आणि धैर्य दर्शवितो, मध्यभागी पांढरा पट्टा धर्मचक्र शांती आणि सत्य दर्शवितो आणि तळाशी गडद हिरवा पट्टा देशाचे शुभ, वाढ आणि सुपीकता दर्शवतो. ध्वजाच्या लांबी आणि रुंदीचे गुणोत्तर 3 आहे: 2 आहे. पांढऱ्या पट्टीच्या मध्यभागी 24 स्पोक असलेले गडद निळे वर्तुळ आहे.
भारत सातत्याने प्रगती करत असल्याचे हे द्योतक आहे. या चाकाचा व्यास पांढर्‍या पट्ट्याच्या रुंदीएवढा आहे आणि त्याचे स्वरूप सारनाथ येथील अशोकस्तंभाच्या सिंहाच्या टोपीच्या चाकाप्रमाणेच आहे. यामध्ये 12 आरे माणसाच्या अज्ञानातून दु:खाकडे आणि इतर 12 अज्ञानातून निर्वाण (जन्म-मृत्यूच्या चक्रातून मुक्ती) या संक्रमणाचे प्रतीक आहेत. राष्ट्रीय ध्वजाच्या वैशिष्ट्यांनुसार, राष्ट्रध्वज हाताने बनवलेल्या खादीच्या कापडाचा असावा. भारतीय राष्ट्रध्वज स्वतःच भारताची एकता, शांतता, समृद्धी आणि विकास दर्शवितो.
या ध्वजाची रचना पिंगली व्यंकय्या यांनी केली होती. त्यात हिंदूंसाठी लाल रंग आणि मुस्लिमांसाठी हिरवा रंग असे दोन रंग होते. मध्यभागी एक वर्तुळ होते. नंतर इतर धर्मांसाठी त्यात पांढरा रंग जोडला गेला. स्वातंत्र्यप्राप्तीच्या काही दिवस आधी संविधान सभेने राष्ट्रध्वजात बदल केला. यामध्ये भारतीय राज्यघटनेचे शिल्पकार डॉ.बाबासाहेब भीमराव आंबेडकर यांनी बसवलेल्या चरख्याची जागा अशोक चक्राने घेतली. देशाचे दुसरे राष्ट्रपती सर्वपल्ली राधाकृष्णन यांनी या नवीन ध्वजाचा पुनर्व्याख्या केला. 1951 मध्ये प्रथमच भारतीय मानक ब्युरो (BIS) ने प्रथमच राष्ट्रध्वजासाठी काही नियम ठरवले. 1968 मध्ये तिरंगा बनवण्याचे मानके निश्चित करण्यात आले. हे नियम अतिशय कडक आहेत. ध्वज तयार करण्यासाठी फक्त खादी किंवा हाताने कातलेले कापड वापरले जाते. कापड विणण्यापासून ध्वज बनवण्यापर्यंतच्या प्रक्रियेत त्याची अनेक वेळा चाचणी केली जाते. ध्वज तयार करण्यासाठी खादीचे दोन प्रकार वापरले जातात. एक म्हणजे खादी ज्यापासून कापड बनवले जाते आणि दुसरे म्हणजे खादी-गोट्या. खादीमध्ये फक्त कापूस, रेशीम आणि लोकर वापरतात. त्याचे विणकाम देखील सामान्य विणण्यापेक्षा वेगळे असते. हे विणकाम अत्यंत दुर्मिळ आहे.
कर्नाटकातील धारवान आणि बागलकोटजवळील गदग येथे खादी विणली जाते. हुबळी ही एकमेव परवानाप्राप्त संस्था आहे जिथून ध्वजाचे उत्पादन आणि पुरवठा केला जातो. विणकामापासून ते बाजारात पोहोचेपर्यंत, बीआयएस प्रयोगशाळांमध्ये त्याची अनेक वेळा चाचणी केली जाते. विणकाम केल्यानंतर सामग्री चाचणीसाठी पाठविली जाते. कठोर गुणवत्तेची चाचणी केल्यानंतर, ते पुन्हा कारखान्यात पाठवले जाते. यानंतर ते तीन रंगात रंगवले जाते. मध्यभागी अशोक चक्र कोरलेले आहे. त्यानंतर ते पुन्हा चाचणीसाठी पाठवले जाते. BIS ध्वज तपासते त्यानंतरच तो फडकवता येतो.
पहिला पेंट केलेला ध्वज 1904 मध्ये स्वामी विवेकानंदांच्या शिष्य सिस्टर निवेदिता यांनी बनवला होता. ते 7 ऑगस्ट 1906 रोजी पारसी बागान चौक (ग्रीन पार्क) कलकत्ता (सध्याचे कोलकाता) येथे काँग्रेस अधिवेशनात फडकवण्यात आले. लाल हा ध्वज, ते पिवळे आणि हिरव्या आडव्या पट्ट्यांचे बनलेले होते. शीर्षस्थानी हिरव्या पट्टीत आठ कमळे होती आणि तळाशी लाल पट्टीमध्ये सूर्य आणि चंद्र बनवले होते. मधल्या पिवळ्या पट्टीवर वंदे मातरम लिहिले होते. दुसरा ध्वज पॅरिसमध्ये मॅडम कामा आणि त्यांच्यासोबत 1907 मध्ये निर्वासित झालेल्या काही क्रांतिकारकांनी उभारला होता.
डॉ. अॅनी बेझंट आणि लोकमान्य टिळक यांनी होमरूल आंदोलनादरम्यान तिसरा रंगलेला ध्वज फडकवला. ध्वजावर एकामागून एक 5 लाल आणि 4 हिरव्या आडव्या पट्ट्या होत्या आणि त्यावर सप्तर्षींच्या दिशेत सात तारे होते. वरच्या डाव्या बाजूला (स्तंभाच्या दिशेने) युनियन जॅक होता. एका कोपऱ्यात पांढरी चंद्रकोर आणि ताराही होता.
आंध्र प्रदेशातील पिंगली व्यंकय्या या तरुणाने ध्वज बनवून गांधीजींना सादर केला. ते दोन रंगांनी बनवले होते. लाल आणि हिरवा रंग जो हिंदू आणि मुस्लिम या दोन प्रमुख समुदायांचे प्रतिनिधित्व करतो. गांधींनी सुचवले की भारताच्या उर्वरित समुदायाचे प्रतिनिधित्व करण्यासाठी पांढरी पट्टी असावी आणि देशाची प्रगती दर्शविणारी चरखी असावी. 1931 हे वर्ष तिरंग्याच्या इतिहासातील एक संस्मरणीय वर्ष आहे.
तिरंगा ध्वज हा भारताचा राष्ट्रध्वज म्हणून स्वीकारण्याचा ठराव मंजूर करण्यात आला आणि त्याला राष्ट्रध्वज म्हणून मान्यता देण्यात आली.अखेरीस, 22 जुलै 1947 रोजी, संविधान सभेने सध्याचा ध्वज भारतीय राष्ट्रध्वज म्हणून स्वीकारला. स्वातंत्र्यानंतरही त्याचे रंग आणि त्यांचे महत्त्व कायम राहिले. सम्राट अशोकाच्या धर्मचक्राला फक्त ध्वजात फिरणाऱ्या चरख्याच्या जागी स्थान देण्यात आले.
केंद्रीय मंत्रिमंडळाने 26 जानेवारी 2002 रोजी भारतीय ध्वज संहितेत सुधारणा केली, ज्यामध्ये सामान्य जनतेला वर्षातील सर्व दिवस ध्वज फडकावण्याची परवानगी देण्यात आली आणि ध्वजाचा सन्मान आणि सन्मान राखण्यास सांगितले.प्रत्येक भारतीयांचे कर्तव्य आहे आपल्या राष्ट्रीय झेंड्याचा सन्मान केला पाहिजे.
