अगदी हक्काने आपल्या हक्काच्या माणसावर हक्क गाजवता आला पाहिजे....
तरच तो आपला हक्काचा माणुस....
चुकलं तर कान पिरगळायचा.... पण तोहि कुणी बघत नसताना....
चार भिंतींच्या आत....
बरोबर असेल तर अगदी तोंडभरुन स्तुती करायची....
सगळ्यांसमोर....
शेवटी प्रत्येकाला रक्ताची नाती वगळता आणखीही कुणी हवं असतं...
जिथे आपल्या वागण्याचा बोलण्याचा अर्थ समजावत बसण्याची गरज ऊरणार नाही....
जिथे मनाच गुपित चेहरा सांगुन जाईल... बोलण्याआधी भावना कळतील...
मनाच्या तारा आपोआप जुळतील...
अस एखादं तरी " आपलं हक्काच माणुस'' हवच....
आयुष्य जगताना सोबतीसाठी.....
