बंड्या तिसऱ्या इयत्तेत शिकत होता. तो शाळेत जाताना दोन पोळ्या सोबत घेऊन जायचा. वाटेत मंदिराच्या बाहेर एक छोटी गाय राहत होती. तो त्या गाईला रोज पोळी खायला देत असे.
गाईला पोळी खायला देण्यास कधीच विसरत नव्हता. कधीकधी तो शाळेला जायला उशीर होत असला तरी पोळी दिल्याशिवाय जात नसे.
गाय खूप गोंडस होती, तिला बंड्या पाहून खूप आनंद होत होता. बंड्या त्याला स्वतःच्या हातांनी पोळीही खायला देत असे. दोघेही खूप चांगले मित्र बनले होते.
एका दिवसाची गोष्ट आहे की बंड्या बाजारातून माल घेऊन परतत होता. काही मुलांनी त्याला मंदिराबाहेर पकडले. त्याकडून वस्तू हिसकायला सुरुवात केली. बंड्याला संकटात पाहून गाय तिला वाचवण्यासाठी धावली.
गाय त्यांच्या दिशेने येताना पाहून सर्व मुले पळू लागले. बंड्याने गाईला मिठी मारली, वाचवल्याबद्दल धन्यवाद दिलं.
मोरल-
निस्वार्थ भावनेने मैत्री करावी. संकटात फक्त एक मित्र उपयोगी येतो.
