Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एकेकाळी वाराणसीजवळ एक प्रामाणिक, नम्र माणूस राहत होता. त्याच्या घराजवळील रस्त्याच्या कडेला एक खोल विहीर होती, ज्याच्या जवळ लोकांनी सर्वांना पाणी पिण्यासाठी एक कुंड बांधले होते. जेव्हा बरेच लोक विहिरीतून पाणी काढायचे तेव्हा जनावरांसाठीही कुंड पाण्याने भरले जायचे.
एके दिवशी तो गृहस्थही त्या रस्त्याने गेला. त्याला तहान लागली होती. तो त्या विहिरीवर गेला आणि पाणी काढून आपली तहान भागवली. मग त्याची नजर तहानेने व्याकूळ झालेल्या एका माकडावर पडली जो कधी विहिरीजवळ जायचा तर कधी कुंडाजवळ. त्या गृहस्थाला माकडाची दया आली. त्याने विहिरीतून पाणी काढले आणि रिकामे कुंड भरले. मग माकडाने आनंदाने आपले तोंड कुंडात घातले आणि त्याची तहान भागवली. मग माकडाने गृहस्थाला घाबरवायला सुरुवात केली.
त्यावेळी जवळच्या झाडाच्या सावलीत विश्रांती घेत असलेला गृहस्थ म्हणाला, "अरे! जेव्हा तुला तहान लागली होती, तेव्हा मी तुझी तहान भागवली. आता तू माझ्याशी इतका उद्धट वागतोस. तू दुसरे कोणतेही चांगले काम दाखवू शकत नाहीस का?" मग माकड म्हणाला, "हो, मी आणखी चांगले काम करू शकतो." मग तो उडी मारून त्या झाडाच्या शेंड्यावर पोहोचला ज्याखाली तो माणूस विश्रांती घेत होता. झाडाच्या माथ्यावरून तो डोक्यावर विष्टा करून तिथून उडी मारून निघून गेला. निराश झालेल्या गृहस्थाने पुन्हा पाणी घेतले, चेहरा आणि कपडे धुतले आणि आपल्या मार्गावर निघून गेला.
तात्पर्य : कोणी कितीही वाईट वागले तरी आपण नेहमी चांगलेच वागावे.
Edited By- Dhanashri Naik
