Kids story : अनेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एका जंगलात एक खूप मोठा तलाव होता. त्या तलावाजवळ एक बाग होती ज्यामध्ये अनेक प्रकारची झाडे आणि रोपे लावली होती. दूरदूरचे लोक तिथे येत असत आणि बागेचे कौतुक करत असत. आता गुलाबाच्या झाडावरील पान दररोज लोकांना ये-जा करताना आणि फुलांचे कौतुक करताना पाहत असे, त्याला वाटायचे की कदाचित एक दिवस कोणीतरी त्याचेही कौतुक करेल. पण जेव्हा बरेच दिवस झाले तरी कोणीही त्याचे कौतुक केले नाही, तेव्हा त्याला खूप कमी दर्जाचे वाटू लागले. त्याच्या मनात विविध प्रकारचे विचार येऊ लागले. "प्रत्येकजण गुलाब आणि इतर फुलांचे कौतुक करून थकत नाही पण कोणी माझ्याकडे पाहतही नाही, कदाचित माझे आयुष्य काही उपयोगाचे नाही. ही सुंदर फुले कुठे आहे आणि मी कुठे आहे..." आणि असे विचार करत पानाला खूप वाईट वाटू लागले.
एके दिवशी जंगलात खूप जोरात वारा वाहू लागला आणि काही वेळातच त्याने वादळाचे रूप धारण केले. बागेतील झाडे आणि रोपे नष्ट होऊ लागली, सर्व फुले जमिनीवर पडली आणि मरून गेली, पानही त्याच्या फांदीपासून वेगळे झाले आणि उडून तलावात पडले. पानाने पाहिले की काही अंतरावरून येणाऱ्या वाऱ्यामुळे एक मुंगी तलावात पडली आहे आणि ती आपला जीव वाचवण्यासाठी धडपडत आहे.
मुंगी प्रयत्न करून खूप थकली होती आणि तिला वाटले की तिचा मृत्यू निश्चित आहे, मग पानाने तिला हाक मारली, "काळजी करू नकोस, ये, मी तुला मदत करेन.", आणि असे म्हणताच मुंगी पानावर बसली. वादळ थांबेपर्यंत पान तलावाच्या एका टोकाला पोहोचले; किनाऱ्यावर पोहोचल्यानंतर मुंगी खूप आनंदी झाली आणि म्हणाली, "आज माझा जीव वाचवून तू खूप मोठे उपकार केले आहेस, तू खरोखरच महान आहेस, खूप खूप धन्यवाद!"
हे ऐकून पान भावुक झाले आणि म्हणाले, "मी तुमचे आभार मानले पाहिजेत, कारण तुमच्यामुळे, आज पहिल्यांदाच मी माझ्या क्षमतांशी समोर आलो आहे, ज्याबद्दल मला आजपर्यंत माहिती नव्हती. आज पहिल्यांदाच मी माझ्या जीवनाचा उद्देश आणि माझी शक्ती ओळखू शकलो.'
तात्पर्य : स्वतःच्या क्षमता ओळखून नेहमी गरजूला जमेल तेवढी मदत करावी.
Edited By- Dhanashri Naik
