कुशीत तू येता बाळा, विसरते कष्ट जीवनाचे
तु्झ्या लोचनीचे अश्रु पुसते, प्रेमाचे अंजन घालते
काँ अश्रु येतात बाळा, काय तुला मनी वाटते
तुझ्या प्रेमाचा हात शिरी फिरतादाटुन येतात वेदना मनीच्याकस सांगु आई तुजला, ऐकटे-पणाची यातनाबालपण असे ठेवा अमृताचा, आईच्या प्रेमासाठीदेव सुद्धा जन्म घेती, पण हे सुख न लाभे मजलारोज नऊ वाजता तु मला, सोडते पाळणाघरीआईच्या हाते गोड अन्न, भरवते कोणी बाई दुसरीहोता आठवण अंगाईची, येते डोळ्यात पाणीआई-आई करत झोप येते, मला त्या पाळणाघरीतुझे दु:ख मला समजे, काय करू बेटा पोट कर्तव्या कडे सारते, मी पण अशीच दु:खी होतेतुझी आठवण येता, कासावीस होतेकसा असेल बाळ माझा, ह्या प्रश्नांनी मन घायाळ होतेपण कर्तव्यासाठी बाळा, मातृत्वाला दूर सारतेतुझी भाग्यरेषा घडवताना, तुझ्या पासूनच दूर होतेइतके कष्ट करूनही बाळा, सायंकाळी रोज स्वजनांचे अपशब्द ऐकते, आपल्या प्रालब्धाला दोष देऊनीपुन्हा माझ्या मार्गी लागते, दोघं ही आपण एक सारखेतु ही ऐकटा मी ही ऐकटी, दिवस भराच्या श्रमाचे नामुल्यांकन होते, केवळ आपली माया दूर होतेप्रालब्धा मागे न कोणाचे चालते, कशा सांगु तुला माझ्या वेदनात्या साठी बाळा आई व्हावे लागते.
