उत्तर प्रदेशामधील हाथरस येथील सामूहिक बलात्कार पीडित मुलीने दिल्लीतील सफदरगंज रुग्णालयात अखेरचा श्वास घेतला. याआधी तिने अलीगड मेडिकल कॉलेजमध्ये दोन आठवड्यांपर्यंत जीवनाशी झुंज दिली. घटनेच्या 9 दिवसानंतर जेव्हा तिला जाणीव झाली तेव्हा तुटलेल्या आवाजात म्हणाली, 'मला घरी घेऊन जा, मला घरी घेऊन जा.' ते लवकरच तिला घरी घेऊन जातील याबद्दल घरातील लोकांनी तिला दिला. आईने आश्वासन देखील दिले पण तिचे मृत देह घरी घेऊन जातील हे कोणालाही वाटले नाही.
पीडितेचा भाऊ घटनेच्या दिवसापासून हॉस्पिटलपर्यंत आणि दिल्लीतील शेवटचा श्वास घेण्यापर्यंत माध्यमांशी बोलला. प्रत्येकजण भावाने सांगितलेली त्या वेदनादायक कथेतून दुखी झाला.
गळ्यात स्कार्फ बांधला आणि शेतात ओढले
भाऊ म्हणाला की 14 सप्टेंबर रोजी त्याची बहीण, आई आणि धाकटा भाऊ शेतात गेले होते. भाऊ चारा घेऊन परत आला. आई व बहीण शेतात अधिक चारा कापत होते. आई आणि मुलीचे अंतर काही मीटर होते. अगोदरच टक लावून बसलेल्या आरोपीने मुलीच्या गळ्यातील दुपट्टा खेचला, ज्यामुळे तिच्या गळ्यात आवाजही काढता येत नव्हता.
तिला त्यांनी शेताच्या मध्यभागी नेले. यावेळी त्याला इतकी मारहाण झाली की तिच्या घशात तीन फ्रॅक्चर झाले, पाठीचा कणा तोडला होता. तिची जीभ कापून टाकली. जेव्हा आईने बर्‍याच वेळेस मुलीचा आवाज ऐकला नाही तेव्हा ती तिला शोधण्यासाठी गेली आणि तिला काही अंतरावर बेशुद्ध दिसली.
रुग्णालयात नऊ दिवस मुलगी बेशुद्ध राहिली. नऊ दिवसांनी जेव्हा तिला पुन्हा होश आला तेव्हा ती ओरडली, 'मला घरी घेऊन जा ...., मला घरी घेऊन जा ....' घरच्यांनी तिचे सांत्वन केले की तिची तब्येत ठीक झाली की तिला घरी घेऊन जाऊ. ती ओरडली की मला श्वास घेता येत नाही….
