जॉयफ्रेड आणि रोलफ्रेड हे मेरठमध्ये अवघ्या 5 मिनिटांच्या फरकाने जुळे जन्मले आणि दोघेही अभियांत्रिकीनंतर हैदराबादस्थित कंपनीत दाखल झाले. त्यांच्या वाढदिवसाच्या दुसर्या दिवशी ह्या जुळ्या भावांना कोरोना झाला आणि 19 दिवसांच्या संघर्षानंतर दोघांनीही आपला जीव गमावला. हे दोघे दोन शरीर पण एका जीवासारखे कारण एकाच्या मृत्यूच्या बातमीमुळे दुसर्याचा श्वास थांबला होता. 22 तासांच्या अंतरानंतर दोन अभियंता पुत्र गमावल्याच्या दु: खाने हे कुटुंब विस्कळीत झाले आहे. आजूबाजूच्या घरांमध्ये देखील दु:ख आहे.
या जुळ्या मुलांचे शिक्षक वडील ग्रेगरी रेमंड राफेल यांना त्याची पत्नी सोजा रूग्णालयात दाखल झाली होती तो दिवस 23 एप्रिल 1997 रोजी आठवते. हॉस्पिटलच्या लेबर रूममधून बाहेर पडताना एखाद्याने त्याला चांगली बातमी सांगावी, त्या क्षणाची ते अधीरतेने वाट पाहत होते. डॉक्टर आले आणि त्याचे अभिनंदन केले की त्याला जुळी मुले आहेत. ते आपल्या दोन मुलांबरोबर खूष होते आणि त्यांनी शिक्षक पत्नी आणि जुळ्या मुलांना आणून आनंद साजरा केला. या शिक्षक जोडप्यासाठी 23 एप्रिल हा एक महत्त्वाचा दिवस होता, त्यांनी जुळ्या मुलांचा जन्म 24 वर्ष अविस्मरणीय म्हणून साजरा केला. परंतु 24 वर्षांनंतर 24 एप्रिल रोजी त्यांचे दोन्ही जुळे मुल, कोरोनाने पीडित झाले आणि 13 व 14 मे रोजी मरण पावले.
हे दोन्ही भाऊ एकत्र पृथ्वीवर आले आणि फक्त 22 तासांनंतर एकत्र जीवन संपले. फादर रेमंड यांनी स्पष्ट केले की त्याचे दोन पुत्र जोफ्रेड वर्गीज ग्रेगरी आणि राल्फ्रेड जॉर्ज ग्रेगरी यांनी त्यांचा 24 वा वाढदिवस 23 एप्रिल रोजी साजरा केला. जुळे भाऊ असल्याने ते सर्व एकत्र एकत्र करत असत. खाणे, पिणे आणि एकत्र अभ्यास करणे. त्यांच्या एकत्रितपणाने दोघांना एकाच वेळी संगणक अभियांत्रिकी बनवून दिले आणि दोघांनी हैदराबादमध्ये काम केले. नियतीच्या क्रौर्यामुळे हे बंधू निदर्शनास आले आणि त्यांनी या जगाला कायमचे अलविदा केले.
मेरठ कॅंट भागात राहणाऱ्या दोन्ही जुळ्या भावांना ताप आला. सामान्य ताप समजून घेऊन कुटुंबीयांनी प्रथम घरी उपचार सुरू केले. 1 मे रोजी, ताप येताच जुळ्या भाऊंना रुग्णालयात आणण्यात आले आणि तेथे त्यांचा कोरोना अहवाल सकारात्मक झाला. उपचारानंतर काही दिवसांनंतर त्याचा दुसरा आरटी-पीसीआर चाचणी अहवाल नकारात्मक झाला. यामुळे डॉक्टरांनी त्याला कोविड वॉर्डमधून आयसीयूमध्ये हालविण्याचा विचार केला असता, त्यादरम्यान त्यांचा दोघांचा मृत्यू झाला.
23 एप्रिल 2021 रोजी 24 एप्रिल रोजी जोफ्रेड आणि राल्फ्रेडची तब्येत खालावली. तो कोरोना टेस्टिंगमध्ये सकारात्मक दिसला. कुटुंबीयांना कळताच तो घाबरून गेला. या दोघांपैकी काही घडल्यास ते दुसर्याला काय उत्तर देतील याची भीती पालकांना होती. कुटुंब आणि आजूबाजूच्या लोकांच्या म्हणण्यानुसार, दोघांनी 24 वर्ष आयुष्यभर असेच केले होते, त्या दोघांनी खुशी आणि गम सारखेच होते. शिक्षक दांपत्याच्या हृदयात राहून एकच गोष्ट होती की ते दोघेही निरोगी घरी परत येतील, जर एका भावाला काही झाले तर दुसऱ्या ला ते सहन करूच शकणार नाही. आई-वडिलांची भीती त्यांच्या समोरासमोर आली. दोघे भाऊ 24 ताससुद्धा एकमेकांचे वेगळेपण सहन करू शकले नाहीत.
कोविडपासून त्रस्त असलेल्या राल्फ्रेडने आपल्या आईला शेवटचा फोन केला आणि तिला सांगितले की तो बरा आहे, त्याच्या भावाची तब्येत कशी आहे याची विचारणा केली. जोफ्रेडच्या मृत्यूची बातमी कुटुंबीयांनी राल्फ्रेडकडून लपवून ठेवली आणि त्याला दिल्ली रुग्णालयात उपचारासाठी हालविण्यात आले. तोपर्यंत जोफ्रेड मरण पावला होता. परंतु राल्फ्रेडला आपल्या भावापासून अलिप्तपणाची जाणीव झाली होती, त्याने आपल्या आईला सांगितले की आपण खोटे बोलत आहात आणि फोन डिसकनेक्ट केला आहे.
दोन्ही भावांच्या मृत्यूमुळे कुटुंबावर दु:खाचा डोंगर फुटला आहे. आजूबाजूचे लोकही दु:खी झाले आहेत. शेजारी म्हणतात की हे दोन्ही भाऊ फारच जिंदादिल होते. प्रत्येकाच्या आनंदात आणि दुःखामध्ये खांद्याला खांदा लावून उभे असे. त्यांच्या जाण्याने प्रत्येकाचे डोळे ओले झाले आणि घरात स्टोव पेटला नाही.
या जुळ्या अभियंत्यांनी एकत्र कुटुंबांना प्रत्येक आनंद दिला, एका पलंगावर झोपले आणि जेवण ही केले, एकत्र यश संपादन केले. मरणानंतरही दोघांनी एक मेकचा साथ सोडला नाही, या दोघांची कबरही याची साक्ष आहे.
