Kids story : एकदा एक पोपट झाडावर बांधलेल्या घरट्यात आनंदाने राहत होता. एके दिवशी अन्न आणि पाण्याच्या शोधात तो एका शेतात पोहोचला जिथे चांगले पीक होते. तिथे मिळालेल्या अन्न आणि पेयाने तो खूप आनंदी झाला. त्याच्या आनंदात तो रात्री घरी येण्याचे विसरला.
त्या संध्याकाळी, एक हंस त्या झाडावर आला जिथे पोपटाचे घरटे होते. हंसाने घरट्यात डोकावले आणि ते रिकामे आढळले. घरटे खूप मोठे होते, म्हणून हंस त्यात आरामात राहू शकला. त्याला तयार घरटे आवडले आणि त्याने तिथेच राहण्याचा निर्णय घेतला.
काही दिवसांनी, पोपट, जो धष्टपुष्ट झाला होता, त्याला त्याचे घरटे आठवले आणि तो परत आला. त्याने हंस घरट्यात आरामात बसलेला पाहिला. तो खूप रागावला आणि हंसाला म्हणाला, "चोर! तू माझ्या घरात प्रवेश केला, इथून निघून जा. माझ्या घरात राहण्याची तुला थोडीही लाज वाटत नाही का?"
हंसाने शांतपणे उत्तर दिले, "तू कुठून आलास? तुझे घर कोणते?" हे माझे घर आहे. तू वेडा झाला आहेस. जोपर्यंत आपण येथे आहोत तोपर्यंत ते आपले घर आहे; नंतर, कोणीही तिथे राहू शकते. आता, हे घर माझे आहे. मला अनावश्यक त्रास देऊ नको.'
पोपट म्हणाला, "असे वाद घालून काहीही मिळणार नाही. चला कोणाकडी तरी जाऊ जाऊया. न्याय मागायला." त्या झाडाजवळ एक नदी वाहत होती. एक कोल्हा तिथे बसला होता, कोल्हा दोन्ही पक्षांचा शत्रु असला तरी, तिथे दुसरे कोणीही नव्हते, म्हणून हंस आणि पोपटाने कोल्ह्याकडे जाऊन न्याय मागणे चांगले मानले. खबरदारी घेत ते कोल्ह्याकडे गेले आणि त्यांची समस्या समजावून सांगितली.
ते म्हणाले, "आम्ही तुम्हाला आमची समस्या सांगितली आहे, आता उपाय काय आहे? आम्हाला तुमच्याकडून ऐकायचे आहे." जो बरोबर असेल त्याला घरटे मिळेल आणि जो खोटे बोलेल त्याला तुम्ही खाऊ शकता.'
हुशार कोल्हा म्हणाला, मी तुम्हाला न्याय मिळवून देण्यास मदत करेन, पण मला तुम्हाला काहीतरी सांगायचे आहे. माझ्या जवळ या.'
निर्णय अंतिम असेल हे पाहून हंस आणि पोपट आनंदित झाले आणि जवळ गेले. मग कोल्ह्याने हंस आणि पोपटला ठार केले. हंस आणि पोपटाने माहित असूनही त्यांच्या शत्रूवर विश्वास ठेवून त्यांनी आपले प्राण गमावले.
तात्पर्य : कोणावरही विश्वास ठेवताना अनेक वेळेस विचार करावा.
Edited By- Dhanashri Naik
