एक राजा होता. त्याकडे एक माकड होते. ते त्याच्या मित्रासारखे वागे. राजाचा मित्र असले तरी माकड मूर्ख होते. राजाच्या प्रेमामुळे, त्याला कोणत्याही निर्बंधाशिवाय राजवाड्यात सर्वत्र जाऊ दिले जात असे. राजवाड्यात ते राजेशाही म्हणून आदरणीय होते आणि राजाच्या खोलीत अगदी आरामात येऊ शकत असे, जेथे राजाच्या गुप्त सेवकांनाही जाण्यास परवानगी नसे.
एक दिवस दुपारची वेळ होती. राजा त्याच्या खोलीत विश्रांती घेत होता आणि माकडही त्याच वेळी जवळच गादीवर विश्रांती घेत होते. त्याचवेळी माकडाने पाहिले की एक माशी राजाच्या नाकावर बसली आहे. माकडाने टॉवेल घेऊन माशी दूर नेली. थोड्या वेळाने पुन्हा माशी परत आली आणि राजाच्या नाकावर बसली. माकडाने तिला आपल्या हाताने पुन्हा दूर नेले.
थोड्या वेळाने त्या मामडाने पुन्हा तीच माशी राजाच्या नाकावर बसलेली पाहिली. आता माकडाला राग आला आणि त्याने विचार केला की या माशीला मारणे हाच या समस्येवर तोडगा आहे. त्याचवेळी त्याने राजाच्या डोक्याजवळ ठेवलेली तलवार पकडून थेट माशीवर जोरदार हल्ला केला. माशी मेली नाही परंतु राजाचे नाक कापले गेले आणि राजा खूप जखमी झाला.
तात्पर्य : मूर्ख मित्रांपासून सावध राहा. आपल्या शत्रूपेक्षा ते अधिक नुकसान करु शकतात.
