भारत शतकानुशतके वेगवेगळ्या साधना पद्धतींसाठी जगभर प्रसिद्ध आहे. देशातील प्रत्येक व्यक्तीला स्वत:चा आध्यात्मिक साधना करण्याचा मार्ग निवडण्यास स्वतंत्र आहे. काही लोक मांत्रिक साधना करतात तर काही लोक तांत्रिक साधना अंगीकारतात. देशात कुठेतरी संत आणि भिक्षू सापडतील आणि काळ्या जादूचे तज्ञ कुठेतरी सापडतील. कुठेतरी अघोरी बाबा सापडतील तर कुठे नागा साधू. केवळ साधकच नाही तर सर्वसामान्य लोकही त्यांच्या समस्या सोडवण्यासाठी त्यांच्यापर्यंत पोहोचतात. काळी जादू, तांत्रिक विधी आणि अघोर साधनेचे साधक देशात कुठे कुठे आढळतात हे आज आपल्याला माहीत आहे.
कामाख्या देवी मंदिरानंतर वाराणसीचा मणिकर्णिका घाट हे अघोर, तंत्र किंवा काळ्या जादूचे एक मोठे केंद्र मानले जाते. मणिकर्णिका घाटावर अनेक अघोरी बाबा ध्यानात मग्न असलेले तुम्ही सहज पाहू शकता. असे म्हणतात की ते साधना करताना मृतदेह खातात. कवटीत पाणी पितात. असे मानले जाते की यामुळे त्यांची शक्ती वेगाने वाढते. मणिकर्णिका घाटावरही गुप्तपणे काळी जादू केली जाते. भारतात काळ्या जादूच्या क्रिया करण्यावर पूर्ण बंदी आहे. तरीही समस्यांपासून सुटका होण्यासाठी लोक त्याचा आधार घेतात.
मणिकर्णिका घाटानंतर ओडिशातील कुशाभद्रा नदीच्या घाटांवर मानवी कवटीची हाडे आणि इतर अवयव आढळतात. वास्तविक, कुशाभद्रा नदीच्या निर्जन घाटांवर जास्तीत जास्त काळी जादू केली जाते. केवळ घाटांवरच नाही तर निर्जन किनाऱ्यावरही लोक तांत्रिक आणि काळ्या जादूची कामे करताना दिसतात.
बनारसच्या मणिकर्णिका घाटाप्रमाणेच कोलकाताचा निमताला घाट देखील काळ्या जादूसाठी ओळखला जातो. येथेही स्मशानभूमीत अंत्यसंस्कार केले जातात. असे म्हणतात की संपूर्ण शांततेनंतर अघोरी विधी करणारे लोक मध्यरात्री निमतळा घाटावर येतात आणि जळलेल्या मृतदेहांचे मांस खातात. ते पहाटेपर्यंत येथे बसून तप करतात.
आसाममधील मायोंग गाव शतकानुशतके काळ्या जादूसाठी ओळखले जाते. मुघल आणि इंग्रजांनाही या गावात येण्याची भीती वाटत होती असे म्हणतात. काळ्या जादूशी संबंधित अनेक कथा या गावात ऐकायला मिळतात. या गावातील बहुतेक लोक काळ्या जादूमध्ये पारंगत मानले जातात. गावातील लोकांचा असा विश्वास आहे की त्यांना काळ्या जादूचे सामर्थ्य लाभले आहे आणि ते शतकानुशतके एकाकडून दुसऱ्याकडे जात आहेत.