Essay on Literacy साक्षरता वर निबंध

साक्षरता हा प्रत्येक मानवी जीवनाचा महत्त्वाचा भाग आहे. वाढत्या तंत्रज्ञान आणि विकासामुळे साक्षरता हा जीवनाचा महत्त्वाचा भाग बनला आहे. जीवनाच्या प्रत्येक क्षेत्रात शिक्षणाची भूमिका महत्त्वाची असते, मग ती नोकरी असो किंवा जगणे. अशिक्षित व्यक्तीचे जीवन खूप कठीण असते कारण ती व्यक्ती लिहिता-वाचू शकत नाही, पुस्तकांमध्ये साठवलेल्या ज्ञानाच्या अफाट भांडारा त्यासाठी अस्पर्शच राहतो. अशा व्यक्तीला आपल्या हक्कांची जाणीव नसते आणि तो सर्व कामांसाठी इतरांवर अवलंबून असतो.

अशा व्यक्तींना इतर लोकांप्रमाणे सुविधा आणि नवीन योजनांचा लाभ घेता येत नाही आणि त्यांना संकुचित जीवन जगावे लागते. राष्ट्रीय सांख्यिकी कार्यालयाने (NSO) साक्षरतेवर एक अहवाल प्रसिद्ध केला, ज्यानुसार भारतातील साक्षरता दर 77.7 टक्के आहे, तर ग्रामीण भागात 73.5 आणि शहरी भागात 87.7 आहे. यावरून शहरी भागाच्या तुलनेत ग्रामीण भागात साक्षरतेचे प्रमाण कमी असल्याचे स्पष्ट होते.

तथापि, जुन्या काळी ही परिस्थिती नव्हती कारण त्या काळात अभ्यासाला फारसे महत्त्व दिले जात नव्हते किंवा त्या काळात अभ्यासाची फारशी गरजही नव्हती. परंतु, सध्या शिक्षणाची गरज बनली आहे, त्यामुळेच आज प्रत्येक व्यक्तीला लिहायचे-वाचायचे आहे, त्यामुळेच देशातील नागरिकांना शिक्षित करण्यासाठी सरकारही सातत्याने अनेक धोरणे राबवत आहे. पूर्वीच्या तुलनेत सध्या प्रत्येक भागात शाळा सुरू झाल्या आहेत. मुलांना शिक्षण मिळावे यासाठी विविध सामाजिक संस्था आणि सरकार एकत्रितपणे अनेक मोहिमा राबवत आहेत.

साक्षरतेचा अर्थ

साक्षरता म्हणजे वाचन आणि लिहिण्याची क्षमता. सोप्या शब्दात, ज्या व्यक्तीला अक्षरांचे ज्ञान आहे आणि त्याला लिहिता-वाचता येते, त्याला साक्षर म्हणतात. दुसरीकडे, ज्यांना लिहिता-वाचता येत नाही त्यांना निरक्षर म्हणतात.

निरक्षरतेमागील कारणे

देशाचा मोठा भाग अजूनही निरक्षरतेशी झुंजत आहे. अशा परिस्थितीत निरक्षरतेमागील कारण काय आहे हे जाणून घेणे महत्त्वाचे आहे:-

कौटुंबिक मानसिकता: कौटुंबिक मानसिकता हे निरक्षरतेचे सर्वात मोठे कारण बनते कारण अजूनही भारतातील अनेक भागात असे पालक आहेत जे त्यांच्या सनातनी विचारसरणीने त्रस्त आहेत. ते अभ्यासाला व्यर्थ मानतात आणि त्याऐवजी मुलांना कामावर आणण्याला महत्त्व देतात. बहुतेक मुलींच्या बाबतीत असे घडते ज्यांच्या पालकांना वाटते की मुली अधिक शिकल्या तर हाताबाहेर जातील.

पालकांची निरक्षरता: बरेच पालक स्वतः निरक्षर आहेत, त्यामुळे त्यांना शिक्षणाचे महत्त्व इतके चांगले समजत नाही आणि ज्या पालकांना आपल्या मुलांना शिक्षण द्यायचे असेल त्यांना हे देखील माहित नसेल की कृपया मुलांचे प्रवेश आणि इतर प्रक्रिया काय कराव्यात, कारण जे ते मुलांना शिकवू शकत नाहीत.

कौटुंबिक पाठिंब्याचा अभाव: अनेक मुलांना शिक्षण घ्यायचे असते परंतु पुरेशा कौटुंबिक पाठिंब्याअभावी ते त्यांचा अभ्यास पूर्ण करू शकत नाहीत.

गरिबी:- गरिबी हे निरक्षरतेचे एक मोठे कारण आहे कारण अनेक पालक गरिबीमुळे आपल्या मुलांना शिक्षण देऊ शकत नाहीत.

त्यामुळे निरक्षरतेच्या कारणांकडे लक्ष देऊन ते दूर करण्यासाठी प्रयत्न होणे आवश्यक आहे.

साक्षरता वाढवण्याचे मार्ग

देशभरात साक्षरता पसरवण्यासाठी विविध पद्धती अस्तित्वात आहेत, यापैकी बहुतांश पद्धती सरकार आणि विविध स्वयंसेवी संस्थांनी वापरल्या आहेत. साक्षरतेला चालना देण्यासाठी खालील काही मार्ग आहेत:-

मोफत शिक्षण:- देशात असे अनेक लोक आहेत जे गरिबीमुळे शाळेची फी भरू शकत नाहीत आणि आपल्या मुलांना या शाळांमध्ये दाखल करू शकत नाहीत. त्यामुळे मुलांना मोफत शिक्षण देण्याची गरज आहे. याच भागात, 1993 मध्ये, सर्वोच्च न्यायालयाने 'उन्नीकृष्णन निकाला'मध्ये 14 वर्षांपर्यंतच्या मुलांना मोफत आणि सक्तीचे शिक्षण हा संविधानाच्या कलम 21 अन्वये मूलभूत अधिकार म्हणून दिला. त्यानंतर 2003 मध्ये संविधानातील शिक्षणाच्या अधिकारांतर्गत मोफत शिक्षण देण्यात आले.

जागरूकता:- सतत शिक्षणाविषयी जागरूकता पसरवण्याच्या उद्देशाने अनेक सरकारी, गैर-सरकारी आणि स्थानिक संस्थांद्वारे अनेक मोहिमा चालवल्या जातात. या मोहिमांचा फायदा असा आहे की ते आपल्या मुलांना शाळेत का पाठवणे महत्त्वाचे आहे याबद्दल लोकांमध्ये जागरूकता निर्माण करतात. जनजागृतीतूनच शिक्षणाचे महत्त्व प्रत्येकाच्या मनात बिंबवले जाऊ शकते, म्हणूनच या जनजागृती मोहिमा वाढवणे आवश्यक आहे.

शिष्यवृत्ती:- शिष्यवृत्ती, अनुदान आणि अनुदानासारख्या योजना गरीब कुटुंबातील किंवा अत्यंत मागासलेल्या जातीतील मुलांसाठी लागू कराव्यात कारण या योजनांमुळे मुलांना अधिक अभ्यास करण्यास प्रोत्साहन मिळेल. मात्र, सध्या अशा अनेक योजना राबविल्या जात आहेत. मात्र खराब व्यवस्थेमुळे अनेक विद्यार्थ्यांना या सुविधांचा लाभ मिळत नाही.

मोफत पुस्तके :- मुलांमध्ये शिकण्यास प्रोत्साहन देण्यासाठी शाळांनी मोफत पुस्तकांचे वाटप करणे आवश्यक आहे. तसे, आम्ही तुम्हाला सांगतो की या सेवेचा लाभ सरकारी शाळांमधील विद्यार्थ्यांना उपलब्ध आहे. सरकारी शाळेतील मुलांना इयत्ता पहिली ते आठवीपर्यंत मोफत पुस्तके दिली जातात, त्यानंतर त्यांना स्वतः पुस्तके खरेदी करावी लागतात. मात्र, खासगी शाळांमधील मुलांना ही सुविधा उपलब्ध नाही. त्यामुळे हे मुद्दे लक्षात घेऊन सरकारने धोरणे राबवली, तर देशात एकही मूल निरक्षर राहणार नाही, असे आपण म्हणू शकतो.

जागतिक साक्षरता दिवस

आंतरराष्ट्रीय स्तरावर निरक्षरता निर्मूलनाच्या उद्देशाने एक मोहीम राबविण्यात आली, जी आज आंतरराष्ट्रीय साक्षरता दिवस म्हणून आपल्यासमोर आहे. वास्तविक, युनेस्कोने 1966 मध्ये याची सुरुवात केली होती, त्याचा उद्देश असा होता की 1990 पर्यंत कोणत्याही देशात कोणीही निरक्षर राहू नये. ही मोहीम 1995 पर्यंत मागासलेल्या देशांमध्ये (भारताचाही यात समावेश आहे) राबविण्यात आली. लोकांचे प्रबोधन करण्याचा हा प्रयत्न स्तुत्य होता.

निष्कर्ष

लोकांना शिक्षित करण्यासाठी सरकारला अनेक नवीन नियम आणि योजना प्रकाशात आणाव्या लागतील. शासनाव्यतिरिक्त प्रत्येक सुशिक्षित नागरिक आपल्या स्तरावर लोकांना शिक्षण देऊ शकत असला, तरी विविध सरकारी आणि निमसरकारी संस्थांकडून शिक्षणासाठी मोहिमा राबवल्या जातात. मात्र या मोहिमांना गती देण्याची गरज आहे. 

लहानपणापासूनच मुलांमध्ये शिक्षणाची सवय लावण्यासाठी त्यांच्या सुरुवातीच्या शिक्षणाकडे लक्ष दिले पाहिजे. आज अशा अनेक सरकारी शाळा आणि महाविद्यालये उपलब्ध आहेत जिथे मुलांना मोफत शिक्षण दिले जाते. लोकही त्यांचा लाभ घेऊ शकतात.