एके काळी रुक्मांगद राजा लोकांच्या रक्षणासाठी जंगलात फिरत असताना महर्षी वामदेवजींच्या आश्रमात पोहोचला आणि महर्षींच्या चरणी नतमस्तक झाला. वामदेवजींनी राजाचा यथोचित सन्मान केला आणि त्याचे हित विचारले.
तेव्हा रुक्मांगद राजा म्हणाले- 'प्रभो ! खूप दिवसांपासून माझ्या मनात एक शंका आहे. कोणत्या चांगल्या कर्मामुळे मला त्रिभुवन सुंदर पत्नी मिळाली, जी मला नेहमी तिच्या डोळ्यात कामदेवापेक्षा सुंदर दिसते.
सर्वात सुंदर देवी संध्यावली जेथे पाऊल ठेवते तेथे पृथ्वी लपविलेले खजिना प्रकट करते. ती नेहमी शरद ऋतूतील चंद्राच्या प्रकाशासारखी सुंदर असते.
विप्रवरा! आग नसतानाही ती षड्रस भोजन जेवण बनवू शकते आणि तिने लहान स्वयंपाकघरातही स्वयंपाक केला तर करोडो लोक त्यात जेवू शकतात. ती एकनिष्ठ, परोपकारी आहे आणि सर्व प्राणिमात्रांना आनंद देते. त्याचा
पोटातून जन्माला आलेला मुलगा माझ्या आज्ञेचे पालन करण्यास सदैव तत्पर असतो. द्विजश्रेष्ठ ! असे वाटते की, या पृथ्वीतलावर मी असा एकमेव आहे, ज्याचा पुत्र वडिलांचा भक्त असून गुणांच्या संग्रहात वडिलांना मागे टाकतो.
मी या सुखांचा उपभोग कसा घेत राहू आणि माझी पत्नी आणि कुटुंब माझ्यापासून विभक्त होणार नाही?
तेव्हा वामदेव ऋषी म्हणाले: विष्णू आणि लक्ष्मीचे ध्यान करताना श्रावण महिन्यापासून हे व्रत भाद्रपद, आश्विन आणि कार्तिक महिन्याच्या कृष्ण पक्षाच्या दुसऱ्या दिवशी करावे. अनेक जन्मासाठी आपल्या पत्नीची साथ मिळेल तसेच सर्व सुख-सुविधा पुरेशा प्रमाणात मिळत राहतील.