हिंदू धर्मात चंद्राला देव आणि ग्रह म्हणून पूजले जाते. चंद्राच्या जन्म आणि चरित्राशी संबंधित अनेक कथा पुराणात आहेत. ज्यामध्ये कल्प भेदानुसार चंद्राला समुद्र तर कुठे अत्रिपुत्र असे वर्णन केले आहे. ज्यांच्याशी प्रजापती दक्षने आपल्या 27 मुलींचा विवाह केला. या संदर्भात, पद्म आणि मत्स्य पुराणातील कथेतही चंद्राच्या गर्भात 300 वर्षे राहिल्याची कथा आहे. आज आम्ही तुम्हाला तीच गोष्ट सांगत आहोत.
चंद्राच्या उत्पत्तीची कथा
मत्स्य आणि पद्म पुराणात चंद्र 300 वर्षे दिशांच्या गर्भात राहिल्याचा उल्लेख आहे. पुराणानुसार, पूर्वी ब्रह्मदेवाने आपला मानसपुत्र अत्री याला विश्वाची निर्मिती करण्याची आज्ञा दिली होती. यावर महर्षींनी कठोर तपश्चर्या केली. त्याच्या प्रभावामुळे परमात्मा ब्रह्म महर्षींच्या मनात आणि डोळ्यात स्थित झाला. त्यावेळी माता पार्वतींसोबत भगवान शिवानेही अत्रीचे मन आणि डोळे आपले अधियम केले होते. ज्याला पाहून चंद्र शिवाचा ललाट चंद्र म्हणून प्रकट झाला. त्यावेळी महर्षी अत्र्यांच्या डोळ्यातील पाणी असलेला प्रकाश खाली सरकू लागला. त्यामुळे संपूर्ण जग प्रकाशाने भरून गेले. दिशांनी ते वैभव स्त्रीच्या रूपाने गर्भात घेतले.
त्यानंतर तो 300 वर्षे त्याच्या गर्भातच राहिला. दिशाला जेव्हा ते सहन होत नव्हते, तेव्हा तिने त्याचा त्याग केला, त्यानंतर भगवान ब्रह्मदेवाने तो गर्भ उचलून त्याला तरुण केले. ते त्याला त्यांच्या जगात घेऊन गेले. त्या माणसाला पाहून ब्रह्मर्षींनी त्याला आपला स्वामी बनवण्याची चर्चा केली.
27 मुलींशी लग्न
यानंतर देव, गंधर्व आणि वैद्य यांनी ब्रह्मलोकातील सोमदैवत नावाच्या वैदिक मंत्रांनी चंद्राची पूजा केली. त्यामुळे चंद्राची चमक आणखी वाढली. मग त्या जलद गटातून दैवी औषधे पृथ्वीवर प्रकट झाली. तेव्हापासून चंद्राला ओषधीश म्हटले जाते. यानंतर दक्ष प्रजापतीने आपल्या 27 मुली चंद्राला पत्नी म्हणून दिल्या. चंद्राने 10 लाख वर्षे भगवान विष्णूची तपश्चर्या केली. त्याच्यावर प्रभावित होऊन देवाने त्याला इंद्रलोकात विजयी होण्यासह अनेक वरदान दिले.
Edited by : Smita Joshi