Webdunia - Bharat's app for daily news and videos

Install App

स्वामी समर्थ सप्तशती अध्याय नववा

Webdunia
श्री गणेशाय नम: । ऊँ दत्त परब्रह्माय स्वाहा ।
श्री स्वामी समर्थ । अक्कलकोटामाजी राहत । अनेक लीला करीत । भक्तोध्दारा कारणे ॥१॥
एकदा काही भक्त । स्वामींसी सोलापुरा नेत । लोक जमती अमित । स्वामी दर्शना कारणे ॥२॥
राजा धावूनी येत । सिंहासनी स्वामींसी बैसवीत । गुढया तोरणे उभारीत । स्वागत करण्या स्वामींचे ॥३॥
सिंहासनी स्वामी समर्थ । दर्शना लोटला जनसागर । हे पाहोनी एक नर । वैषम्याने बोलतसे ॥४॥
सोडोनिया सिध्देश्वर । हे का भजती गुरुवर ।ऐसे म्हणोनी दुरुत्तर । करु लागला तेधवा ॥५॥
ऐसी निंदा करीत । आला स्वामी होते तेथ । तेथील प्रकार अद्‍भुत । पाहोनी विस्मित होतसे ॥६॥
सिंहासनी शिवपार्वती । बैसली दिसे तयाप्रती  । होऊनी विस्मित चित्ती । साष्टांग नमन करीतसे ॥७॥
समर्थांसी करुनी नमन । म्हणे दिले आपणा दूषण । प्रायश्चित्त मजलागोन । द्यावे आपण म्हणतसे ॥८॥
स्वामी तयासी म्हणत । पश्चाताप श्रेष्ठ प्रायश्चित्त । तू आमुचा असती भक्त । आनंदाने राहे तू ॥९॥
सोलापुरातील भक्त । श्री स्वामींसी विनवीत । सिध्देश्वर मंदिरालगत । तलाव मोठा आहे हो ॥१०॥
परी त्या तलावात । पाणी एक थेंब नसत । कृपा करावी गुरुनाथ । ऐसे म्हणती स्वामींना ॥११॥
श्री स्वामी समर्थ । त्या तलावापासी जात । कृपाकटाक्षे पाहत । तलावासी तेथवरी ॥१२॥
ते रात्री अकस्मात । मुसळधार वर्षा होत । तलाव भरोनी वाहत । ऐसा महिमा स्वामींचा ॥१३॥
एक शिल्पकार भक्त । स्वामीसी नित्य नमस्कारीत । एके दिनी त्यासी पुसत । काय हवे तुजलागी ॥१४॥
तो म्हणे मल्हारी मार्तंड । असे माझे कुलदैवत । त्याचे दर्शन जरी होत । कृतार्थ आपण होत असे ॥१५॥
ऐसे ऐकोनी वचन । स्वामी म्हणती तयालागोन । होईल तुझी इच्छा पूर्ण । दर्शन होईल देवाचे ॥१६॥
ऐसे म्हणोनी स्वामी समर्थ । म्हाळसाकांत रुप धरीत । भक्तासी समाधी लागत । पाहोनी रुप शंकराचे ॥१७॥
मुकुंद नामे ब्राह्मण । येई समर्थांसी शरण । स्वामी म्हणती धरी मौन । उगाच राहे पडोनिया ॥१८॥
ऐसे तया सांगत । सोलापुरासी पाठवीत । तो मौनीबाबा सिध्द । म्हणोनी ख्याती पावतसे ॥१९॥
एकदा अक्कलकोटात । हत्ती झाला उन्मत । लोक पळो लागत । पाहोनी उग्र हत्तीते ॥२०॥
राजा आज्ञा देत । गोळ्या घाला त्वरित । परी स्वामी म्हणत । मारु नका गजराजासी ॥२१॥
हत्ती समोर स्वामी जात । शिव्या त्यासी घालीत । ‘माजलास का रे म्हणत ’ । ‘विसरलास का पूर्वजन्माते ’ ॥२२॥
ऐसे म्हणता समर्थ । हत्तीसी पूर्वजन्म आठ्वत । घळघळा अश्रू वाहत । नेत्रांतून त्या हत्तीच्या ॥२३॥
चरणावरी ठेवूनी शिर । हत्ती करी नमस्कार । पाहोनी अद्‍भुत प्रकार । विस्मित सारे जन होती ॥२४॥
ऐसा स्वामी समर्थ । सत्ता सर्वत्र चालवीत । तो प्रत्यक्ष दत्त । अक्कलकोटी राहिल ॥२५॥
रामानंद बीडकर । मारुती उपासना करीत । स्वप्नी मारुती सांगत । अक्कलकोट स्वामींते पाहावे ॥२६॥
अक्कलकोटी श्री दत्त । सदेहाने असती राहत । ऐसा होता दृष्टांत । अक्कलकोटासी येती ते ॥२७॥
करिता समर्थांचे दर्शन । शिव्या देती तयालागोन । देवतांची नावे घेऊन । शिव्या समर्थ देताती ॥२८॥
मग होऊनी शांत ।  काम तुझे झाले म्हणत । ऐसी कृपा होत । बीडकरांवरी श्री गुरुची ॥२९॥
पुन्हा जव दर्शना जात । ‘आमका पेड लगाया ’ म्हणत । हास्यविनोद करीत । अति प्रसन्न श्री स्वामी ॥३०॥
रामानंद बीडकर भक्त । एके दिनी दर्शना जात । पाहोनी स्वामी निद्रिस्थ । चरण चुरो लागले ॥३१॥
तव तेथे अकस्मात । एक सर्प बाहेर पडत । फुत्कार करी जोरात । भक्तावरी तेधवा ॥३२॥
त्याकडे करोनी दुर्लक्ष । बीडकर पाय चेपीत । स्वामी तेव्हा उठत । शिव्या देती तयांना ॥३३॥
शिव्या देवोनी बहुत । देती एक मुस्कटात । बीड्कर बेशुध्द पडत । तये वेळी तेधवा ॥३४॥
सदानंद स्वामी भक्त । स्वामींसी हुक्का देत । तो होता तेथ । सावरीतसे भक्ताला ॥३५॥
चार तास समाधिस्थ । रामानंद बीडकर राहत । ऐसी क्रृपा अद्‍भुत । श्री स्वामी समर्थांची ॥३६॥
रामानंदासी स्वामी समर्थ । नर्मदा प्रदक्षिणा करी म्हणत । न यावे प्रज्ञापुरात । ऐसे सांगती तयालागी ॥३७॥
नर्मदा प्रदक्षिणेसी जात । नदीकिनार्‍याने चालत । गुहा दिसे मार्गात । म्हणोनी आत जाती ते ॥३८॥
आत एक ऋषी असत । बैसले दिसती ध्यानस्थ । जय जय श्री गुरु समर्थ । म्हणोनी वंदन करिताती ॥३९॥
ऋषी म्हणती  भक्ताप्रत । अक्कलकोटी स्वामी समर्थ । त्यांचा तू अससी भक्त । म्हणोनी भेटलो तुजलागी ॥४०॥
ऐसे म्हणोनी कंद देत । न लागे जेणे भूक। आठ दिवसापर्यत ।ऐसा प्रभाव कंदाचा ॥४१॥
तया नर्मदा परिसरात । सिध्द ऋषी अनेक राहत । तयांची दर्शने होत । रामानंद बीडकरांना ॥४२॥
नर्मदा दर्शन देत । गुरुपुत्र म्हणूनी वाखाणीत । ऐसे अनुभव येत । रामानंद बीडकरांना ॥४३॥
ऐसा सद्‍गुरु समर्थ । सद्‍भक्तासी सिध्द करीत । अनेक उध्दरिले भक्त ।आत्मज्ञान देवोनिया ॥४४॥
श्रीपाद भट नामे ब्राह्मण ।असे दशग्रंथी आपण । अक्कलकोटासी येवोन । सेवा करीत राहिला ॥४५॥
त्यासी स्वामी म्हणत । तू जाई वाराणसीत । विश्वेश्वर दर्शनार्थ । जाऊन तेथवरी ॥४६॥
आज्ञेप्रमाणे ब्राह्मण  । जाई वाराणसीसी निघून । नित्य करी गंगास्नान । सेवी  विश्वनाथासी ॥४७॥
ऐसे करी नित्य । शिवावरी करी अभिषेक । एके दिनी अद्‍भुत । वर्तले पाहा काय ते ॥४८॥
श्री स्वामी समर्थ । विश्वनाथ मंदिरी प्रकटत । भक्त होई विस्मित । पाहूनी स्वामींसी तेथवरी ॥४९॥
म्हणे कधी आलात । अक्कलकोट केव्हा सोडलेत । आत्ताच आलो स्वामी म्हणत । तुज भेटाया कारणे ॥५०॥
पंडे पुजारी विस्मित । म्हणती हे कोणी सिध्द । अजानुबाहू अवतारी दिसत । भाग्य आमुचे म्हणताती ॥५१॥
असो भक्ता समवेत । श्री स्वामी वाराणसीत । राहो तेथे लागत । अपार महिमा होत असे ॥५२॥
महिमा होई अमित । दूरदुरोनी लोक येत । योगी सिध्द येत । दर्शना लागी स्वामींच्या ॥५३॥
हे राहती हिमालयात । ऐसे काही योगी म्हणत । हम्पी विरुपाक्ष स्थानात । ऐसे काही म्हणत ।पाहुनी रुप स्वामींचे ॥५५॥
साधू सिध्द योगी । नाना वार्तालाप करिती । हे महासिध्द यती । म्हणूनी सारे म्हणताती ॥५६॥
हे अजर अमर सिध्द । वायुवेगे सर्वत्र फिरत । कधी गिरनार पर्वतात । आबू माजी कधी दिसती ॥५७॥
कधी राहती हिमालयात । कधी सह्याद्री पर्वतात । हे अवतारी त्रैमूर्ती दत्त । सर्वत्र वास जयांचा ॥५८॥
हे साक्षात विश्वनाथ । प्रकटले आज वाराणसीत । आम्हा दर्शन देत । भाग्य आमुचे म्हणताती ॥५९॥
स्वामी तेज अद्‍भुत । म्हणोनी सर्व वाखाणीत । सिंहासनी बैसवीत। श्री स्वामींसी तेधवा ॥६०॥
ऐसे वेदचर्चा करो लागत । ज्ञान स्वामींसी पुसत । श्रीपाद भटासी सांगत । ज्ञान देई यांना तू ॥६१॥
ऐसे दिवस अनेक । स्वामी राहती वाराणसीत । काही लोक होते दुष्ट । त्यांसी महिमा साहेना ॥६२॥
मद्य मांसाची पात्रे भरुन । ठेविली स्वामींपुढे आणोन । तव अन्नपूर्णा प्रकट होवोन । म्हणे तेथील सर्वांना ॥६३॥
हे साक्षात परब्रह्म । करतील तुमचे कल्याण । परी यांसी छळता जाण । महापाप लागतसे ॥६४॥
ऐसे म्हणून स्पर्श करीत । मांसाची फळे होत । मद्याचे जल होत ।ऐसा प्रभाव स्वामींचा ॥६५॥
तया वाराणसीत । स्वामी महिमा होई अमित । श्रीपाद भटासी सांगत । अक्कलकोटासी ‘जा ’ म्हणती ॥६६॥
तू ‘जा’ अक्कलकोटात । मी जातो हिमालयात । ऐसे म्हणोनी गुप्त । होती पाहा तेथवरी ॥६७॥
श्रीपाद भट येई अक्कलकोटात । पाहे तेथे स्वामी समर्थ । सर्व भक्तांसी सांगत । वृत्तांत वाराणसीचा हो ॥६८॥
सर्व भक्त त्याते म्हणत । स्वामी येथेची असत । कुठेही गेले नसत । ऐसे म्हणती तयाला ॥६९॥
भक्त होई विस्मित । दोन रुपे स्वामी राहत । अगाध महिमा म्हणत । साष्टांग नमन करीतसे ॥७०॥
॥ अध्याय नववा ॥  ॥ ओवी संख्या ७०॥
स्वामी गुहेत बसलेले आहेत व दोन बाजूला दोन वाघ बसलेले आहेत आणि त्याच्या समोर काही भक्त बसले आहेत.

संबंधित माहिती

सर्व पहा

नवीन

मंगळवार व्रत कथा Mangalvar Vrat Katha

आरती मंगळवारची

महादेवाला 3 अंक का आवडतो? याचे रहस्य जाणून घेण्यासाठी एक मनोरंजक कथा

Gayatri Jayanti 2024 : आज गायत्री जयंती, पूजा मुहूर्त आणि महत्व जाणून घ्या

Somwar Aarti सोमवारची आरती

सर्व पहा

नक्की वाचा

पीएम मोदी आंतरराष्ट्रीय योग दिनानिमित्त श्रीनगरमध्ये असणार,योगासन कार्यक्रमात सहभागी होणार

महाराष्ट्र विधानसभा निवडणुकीसाठी एमव्हीए संयुक्त जाहीरनामा जारी करणार!

दिल्ली विमानतळावर सेल्फ सर्व्हिस डेस्क सुरू, प्रवाशांना चेक इन करण्यासाठी कमी वेळ लागणार

मुंबई, पाटणा, जयपूर, वडोदरा विमानतळांवर बॉम्बस्फोटाची धमकी, सुरक्षा यंत्रणा सतर्क

महाराष्ट्रात विधान परिषदेच्या 11 जागांसाठी 12 जुलैला निवडणूक, 'ही' निवडणूक नेमकी होते कशी?

पुढील लेख
Show comments