श्री योगेश्वरी अष्टक

॥श्री योगेश्वरी अष्टक॥

अंबे महात्रिपुर सुंदरि आदिमाये ।

दारिद्र्य दु:ख भय हारुनि दाविपाये ।

तूझा अगाध महिमा वदती पुराणी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥१॥

आता क्षमा करिशि तू अपराध माझा ।

मी मूढ केवळ असे परि दास तूझा ।

तू सांडशील मजला जरि हो निदानी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥२॥

लज्जा समस्त तुजला निज बाळकाची ।

तू माउली अतिशये कनवाळु साची ।

व्हावे प्रसन्न मजला परिसोनी कानी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥३॥

नेणो पदार्थ तुजवाचुनि अन्य काही ।

तू मायबाप अवघे गणगोत आई ।

तूझाच आश्रय असे जगि सत्य मानी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥४॥

निष्ठूरता जरी मनी धरशील आई ।

रक्षील कोण मजला न उपाय काही ।

आणीक देव दुसरा ह्रदयात नाही ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥५॥

हे चालले वय वृथा पडलो प्रपंची ।

तेणे करून स्थिरता न घडे मनाची ।

दु : खार्णवात पडलो धरि शीघ्र पाणी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥६॥

जाळीतसे मजसि हा भवताप अंगी ।

याचे निवारण करी मज भेट वेगी ।

आनन्द सिँधु लहरी गुण कोण वर्णी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥७॥

तू धन्य या त्रिभुवनात समर्थ कैसी ।

धाके तुझ्या पळसुटे रिपु दानवांसी ।

येती पुजेसी सुर बैसुनिया विमानी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥८॥

जैसे कळेल तुजला मज पाळी तैसे ।

मी प्रार्थितो सकळ साक्ष निदान ऐसे ।

गोसावीनंदन म्हणे मज लावि ध्यानी ।

योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥९॥