अक्षररामायणम्

ॐ रामलक्ष्मणौ भ्रातरौ नमस्कृत्वा सितासितौ ।

वने तस्मिन् विचरन्तौ सीतां च जनकात्मजाम् ॥१॥

श्रीः धन्यं मंगल्यमायुष्यं अलक्ष्मीकलिनाशनम् ।

रामायणं प्रवक्ष्यामि मातृकाक्षरयोजितम् ॥२॥

अ अयोध्यधिपतेः पुत्राः चत्वारस्सूर्यवर्चसः ।

राम-लक्ष्मण-शत्रुघ्नाः भरतश्च महाबलः ॥३॥

आ आचारविनयोपेताः सत्यसन्धा दृढव्रताः ।

शूरास्सत्यप्रतिज्ञाश्च सर्वे दशरथात्मजाः ॥४॥

इ इङ्गितेन तु कैकेय्याः स्वपुत्रहितकाम्यया ।

दृढव्रतो राज्ञ इष्टो रामस्संप्रस्थितो वनम् ॥५॥

ई ईहितेनाभिषेकेन रामस्संप्रस्थितो वनम् ।

सीता चानुगता साध्वी लक्ष्मणश्च महाबलः ॥६॥

उ उपवासपरो रामः तपस्वी दण्डके वने ।

सभार्यस्सभ्रातृकश्च चचार मुनिभिस्स्तुतः ॥७॥

ऊ ऊनशूर्पणखादोषात् रामस्य च पराक्रमात् ।

तत्र पाराभवः कालो राक्षसानामुपस्थितः ॥८॥

ऊ२ ऊनस्तु रामवीर्येण रावणो नाम राक्षसः ।

तेन दुष्टात्मना सीता छलेनापहृता वने ॥९॥

ऋ ऋषिधर्मसमायुक्तं मारीचं नाम मातुलम् ।

आगम्य रावणः पापः ततस्तद्वाक्यमब्रवीत् ॥१०॥

ॠ कॄतिं कृत्वा छलेन त्वं दूरं गच्छ वनेषु मे ।

दशरथात्मजं हत्वाऽरामं तत्र करोम्यहम् ॥११॥

ॡ लोम्ना काञ्चनरूपेण मृगो भूत्वा स शृङ्गलृः ।

लोभयित्वा तु वैदेहीं व्यहरद् दण्डकावने ॥१२॥

ॡ सीतां कमलपत्राक्षीं उपासीनां वने तदा ।

ॡकारकुटिलो हृत्वा रावणोऽगान्नभस्तलम् ॥१३॥

ए एतस्मिन्नन्तरे गृध्रो जटायुर्नाम धार्मिकः ।

तेन ताभ्यां समाख्यातं सीतायाः परिमार्गणे ॥१४॥

ऐ ऐश्वर्य-मद-मत्तेन रावणेन खगाधिपम् ।

हत्वा तस्मिन् वने गृध्रं सीता लङ्कां प्रवेशिता ॥१५॥

ओ ओघशोकनिमग्नस्सः सीतावत्सलराघवः ।

कपिना हरिराज्येन सुग्रीवेण समागतः ॥१६॥

औ औषधं परमं प्राप्तः सुग्रीवो रामदर्शनात् ।

हत्वा च वालिनं रामः सुग्रीवं चाभिषेचयत् ॥१७॥

अम् महाकपिं हनूमन्तं सत्यसन्धं दृढव्रतम् ।

सुग्रीवः प्रेषयामास सीतायाः परिमार्गणे ॥१८॥

अः हनूमान् वानरश्रेष्ठो जाम्बवान् कृतनिश्चयः ।

तारेयः कपिभिस्सार्धं भ्रमन्तो दक्षिणां दिशम् ॥१९॥

क कथयन्तस्स्ववृत्तान्तं कुत्रचित् कालपर्ययात् ।

अलब्ध्वाऽन्तश्च वैदेहीं चक्रुः प्रायोपवेशनम् ॥२०॥

ख खगस्तु सिद्धकार्यार्थः सम्पातो नाम धार्मिकः ।

तेन तेषां समाख्यातं सीतायाः परिमार्गणे ॥२१॥

ग गत्वा पारं समुद्रस्य वेगेन गरुडो यथा ।

दृष्ट्वा लङ्कां च नगरीं सीतां च जनकात्मजाम् ॥२२॥

घ घनेऽशोकवने देशे समागम्य च मैथिलीम् ।

हनूमान् लब्धसन्देशो राक्षसान् विन्यसूदयत् ॥२३॥

ङ ङकारसदृशीं कृत्वा ललाटे भृकुटिं तथा ।

क्रुद्धेनेन्द्रजिता धीरो गृहीतो हनूमान् कपिः ॥२४॥

च चन्द्रमण्डलसंकाशं लांगुलं तस्य राक्षसाः ।

शुक्लैरावेष्टितं वस्त्रैः तैलाभ्यङ्गमदीपयन् ॥२५॥

छ छलयित्वा ततस्सर्वान् राक्षसान् विपुलो हरिः ।

लांगूलेन प्रदीप्तेन लंकामादीपयत् पुरीम् ॥२६॥

ज जलमध्ये स निर्वाप्य लाङ्गूलं प्लवगेश्वरः ।

कृतामयं पुरं दग्ध्वा पुनरागमनोत्सुकः ॥२७॥

झ झषालयं समुत्प्लुत्य हरिरुत्तम आगतः ।

सिद्धकार्योऽतित्वरितः प्रदेशं यत्र राघवः ॥२८॥

ञ ञकारवदनो भूत्वा हनूमान् स हरीश्वरः ।

न्यवेदयदशेषेण राघवाय महात्मने ॥२९॥

ट टकारसदृशं चापं सशरं रघुनन्दनः ।

गृहीत्वा प्रस्थितस्तूर्णं सीतायाः परिमार्गणे ॥३०॥

ठ ठकाराकारनेत्राणां हरीणामयुतव्रताः ।

सुग्रीवस्याग्रतो यान्ति प्रीताः कर्तव्यलालसाः ॥३१॥

ड डयन्त इव वेगेन गत्वा पारं महोदधेः ।

राघवश्शरमुद्यम्य पश्चात्तत्रोपयाचितः ॥३२॥

ढ ढकारसदृशीं कृत्वा ललाटे भ्रुकुटीं तदा ।

हनूमानग्रतो याति राघवस्य हिते रतः ॥३३॥

ण णकारसदृशैः पद्मैः प्राञ्जलिः प्रत्युपस्थितः ।

उवाच सागरो रामं सेतुं मम जले कुरु ॥३४॥

त तस्य तद्वचनं श्रुत्वा सुग्रीवो नळमब्रवीत् ।

नळ ! भद्रं कुरुष्व त्वं सेतुं तत्र महार्णवे ॥३५॥

थ स्थूलं मृष्टोपमं दिव्यं विश्वकर्मसुतो नलः ।

चकार सेतुं धर्मात्मा सागरे मकरालये ॥३६॥

द दशयोजनविस्तीर्णं आयतं शतयोजनम् ।

येन वानरसेनाऽगात् समुत्पत्य महोदधिम् ॥३७॥

ध धनुर्वीर्यं समाश्रित्य राघवस्सह वानरैः ।

राक्षसान् योधयामास क्रोधसंरक्तलोचनः ॥३८॥

न नगर्यां मोघयुद्धायां रावणस्सह राक्षसैः ।

ततो द्वाराद् विनिष्क्रम्य चकारायोधनं महत् ॥३९॥

प पनसश्शरभो मैन्दो नीलो मारुतिरङ्गदः ।

नानावृक्षैश्शिलाभिश्च राक्षसान् विन्यसूदयन् ॥४०॥

फ फलितैः पादपैः कूले रोषिताश्शक्तितोमरैः ।

राक्षसाः खण्डनं चक्रुः वानराणां चमूमुखे ॥४१॥

ब बलवान् राघवश्श्रीमान् दशग्रीवं जघान सः ।

निहतं रावणं दृष्ट्वा विभीषणमथाब्रवीत् ॥४२॥

भ भक्तोसि मयि रक्षेन्द्र धार्मिकश्चापि सुव्रतः ।

अराक्षसमिदं कर्म कृतं तुष्टोऽस्मि ते विभो ! ॥४३॥

म मया दत्तं राज्यमिदं भुङ्क्ष्व पूलस्त्यनन्दन ! ।

सपुत्रभृत्यानुचरो भुङ्क्ष्व राज्यमकण्टकम् ॥४४॥

य यदर्थमयमारम्भः कृतो मे राक्षसेश्वर ।

तामहं द्रष्टुमिच्छामि गच्छ त्वं सहलक्ष्मणः ॥४५॥

र रक्तः प्रियहिते युक्तो लक्ष्मणेन विभीषणः ।

आरोचयच्च वैदेहीं काकुत्स्थाय महात्मने ॥४६॥

ल लङ्कां प्रविश्य नगरीं ददर्श जनकात्मजाम् ।

कृशां विवर्णां मलिनां दर्शयामास सुप्रियाम् ॥४७॥

व वरारोहां तदा दृष्ट्वा रामश्चिन्तासमन्वितः ।

अग्नौ विशुद्धामादाय पुष्पकेण ययौ ततः ॥४८॥

श शत्रून् हत्वाऽतिवेगेन पूर्वमागम्य राघवः ।

नन्दिग्रामे समादाय भरतं मित्रवत्सलम् ॥४९॥

ष षाड्गुण्य सुगतिश्श्रीमान् राघवस्सह सीतया ।

सङ्गतो भ्रातृभिस्सार्धं मातृभिस्स समागतः ॥५०॥

स समेत्य हृष्टहृदयः पौरजानपदैस्सह ।

गवां शतसहस्राणि ब्राह्मणेभ्यः प्रदत्तवान् ॥५१॥

ह हतशत्रुर्महेन्द्राण्या शतक्रतुरिवापरः ।

शतं वर्षसहस्राणां रामो राज्यमवासयत् ॥५२॥

--------------------

अनुबन्धः

क्ष क्षत्रं ब्रह्माच्युतं जीयात् जीवनं जगतां परम् ।

ज्ञानानन्दमयं ज्योतिः ईळे तन्मातृकाक्षरम् ॥१॥

सपञ्चशतसाहस्रसंवत्सरसनातनम् ।

प्राङ्मातृकाक्षरैश्श्लोकैः सार्धपञ्चाशतां स्थितम् ॥२॥

बलिद्वीपान्तरे लब्धं जानकीकविनिर्मितम् ।

रामेण संस्कृतं जीयात् श्रीरामायणमक्षरम् ॥३॥

इदं बरोडानगरे राज्ञा मुद्रापितं पुरा ।

स्वीकृतं बालबोधार्थं बालिद्वीपप्रबन्धगम् ॥४॥

नष्टवर्ण-विसंवादं शमयन् वर्णसङ्करम् ।

ऊप्लुतं ॡविकाराङ्कं अभेदं रलयोदशन् ॥५॥

व्युदस्यन् क्वचिदेवात्र श्लोकलक्षणभञ्जनम् ।

ओं श्रीमदक्षरं रामायणमित्यभिधां दिशन् ॥६॥

प्रथमाक्षरयोगेन मातृकाक्षरयोजनात् ।

षष्टिवर्णपरीवर्तात् नवत्यक्षरयोजनात् ॥७॥

तत्र तत्र च संरक्षन् साभिप्रायं वचः कवेः ।

अष्टश्लोकीं ततः कुर्वन् रामस्संस्कृतवानिदम् ॥८॥

शुभमस्तु ॥