कृष्णाचं त्याच्या वडिलांवर खूप प्रेम होतं आणि वडिलांसाठी तर कृष्णा म्हणजे जीव की प्राण. पण आज कृष्णा वडिलांवर रागवून बसला होता. वडिलांनी संध्याकाळी कामावरून घरी परतल्यावर अंगणात आंब्याच्या झाडाखाली सायकल टेकवली आणि आत येताच त्यांना तोंड फुगवून बसलेला कृष्णा दिसला.
"बाबा तुम्हाला तुमच्या कामाशिवाय काहीच दिसत नाही ना!”,कृष्णा म्हणाला.
कृष्णाच्या चेहऱ्यावर आणि त्याच्या बोलण्यातून त्याची नाराजगी स्पष्टपणे दिसत होती.
वडील कृष्णाजवळ येऊन बसतात, "अरे बाळ उद्या तुझी नवी सायकल नक्की घेऊन येईन, पण आज मला माफी मिळेल तर बरं होईल".
फक्त एका शर्यतीवर माफी मिळणार- रोजप्रमाणे आज पण सायकलची सैर करवली तर...
"चला तर" असे म्हणत बाबा आणि कृष्णा निघाले मात्र गावाच्या चौकापर्यंत पोहोचता-पोहचता सायकल दोन वेळ खराब झाली. घरी येताना कृष्णा म्हणला, "बाबा तुम्ही पण एक नवी सायकल का नाही घेऊन घेतं ? राम म्हणत होतं त्याच्या बाबांनी पण नवी सायकल घेतली आहे... कृष्णाला अरे हो हो असे म्हणत दोघेही गप्पा करत-करत घरी परतले.
दुसर्‍या दिवशी बाबा घरी परतले तर कृष्णाला सुखद धक्काच बसला. त्याच्यासोबत एक नवी लाल रंगाची चमकदार सायकल होती. कृष्णला दारतच उड्या मारु लागला...
खुश ? वडिलांनी विचारलं.
असं कसं चला बाबा सायकलची एक सैर घेऊन येऊ, आज तुम्ही तुमच्या सायकलवर आणि मी माझ्या... इतकं म्हणत तो अंगणात आला पण हे काय “बाबा आज तुमची सायकल कुठे सोडून आला?”