भगवान श्रीकृष्णांची पत्नी सत्यभामाला तिच्या रूपाचा खूप अभिमान वाटत होता. तिला वाटायचे की तिच्या सौंदर्यामुळे श्रीकृष्ण तिच्यावर अधिक प्रेमळ करतात. एके दिवशी जेव्हा नारदजी तिथे गेले, तेव्हा सत्यभामा म्हणाली, मला पुढील जन्मी भगवान श्रीकृष्ण पती म्हणून मिळावेत म्हणून मला आशीर्वाद द्या.
तेव्हा नारदजी म्हणाले, 'नियम असा आहे की जर एखाद्या व्यक्तीने या जन्मात आपली आवडती वस्तू दान केली तर ती पुढील जन्मात मिळते. म्हणून जर तुम्हीही मला श्रीकृष्णाचे दान दिले तर ते तुम्हाला पुढील जन्मी नक्कीच भेटतील.
सत्यभामेने श्रीकृष्ण नारदजींना दान म्हणून दिले. नारदजी त्यांना घेऊन जाऊ लागले तेव्हा इतर राण्यांनी त्यांना थांबवले.
त्यावर नारदजी म्हणाले, 'तुम्ही आम्हाला श्रीकृष्णाच्या बरोबरीचे सोने आणि रत्ने दिलीत तर आम्ही त्यांना सोडू.'
मग श्रीकृष्ण एका तराजूत बसले आणि सर्व राण्यांनी आपले दागिने अर्पण करण्यास सुरुवात केली, परंतु तोल काही बसेना. ते पाहून सत्यभामा म्हणाल्या, जर मी त्यांना दान दिले असेल तर मी त्यांचा उद्धार करीन. असे म्हणत तिने आपले सर्व दागिने अर्पण केले, परंतु काही फरक पडला नाही. तेव्हा तिला खूप लाज वाटली.
रुक्मिणीजींना जेव्हा ही बातमी समजली तेव्हा त्यांनी तुळशीची पूजा करून तिची पाने आणली. ते पान ठेवताच तोल समान झाले. नारद तुळशीसह स्वर्गात गेले. रुक्मिणी ही श्रीकृष्णाची पटराणी होती. तुळशीच्या वरदानामुळेच ती स्वतःच्या आणि इतर राण्यांच्या सौभाग्याचे रक्षण करू शकली.
तेव्हापासून तुळशीला हे पूजनीय स्थान प्राप्त झाले की श्रीकृष्ण नेहमी डोक्यावर धारण करतात. एकादशीला विशेष व्रत आणि तुळशीजींची पूजा केली जाते.