गजानन बावन्नी

जय जय सद्गुरू गजानना । रक्षक तुची भक्तजना ।।१।। 

निर्गुण तू परमात्मा तू । सगुण रूपात गजानन तू ।।२।।

सदेह तू परि विदेह तू । देह असूनि देहातीत तू ।।३।।

माघ वद्य सप्तमी दिनी । शेगांवात प्रगटोनी ।।४।।

उष्ट्या पत्रावळी निमित्त । विदेहत्व तव हो प्रगट ।।५।।

बंकटलालावरी तुझी । कृपा जाहली ती साची ।।६।।

गोसाव्याच्या नवसासाठी । गांजा घेसी लावुनी ओठी ।।७।।

तव पदतीथें वाचविला । जानराव तो भक्त भला ।।८।।

जानकीरामा चिंचवणे । नासवुनी स्वरूपी आणणे ।।९।।

मुकिन चंदुचे कानवले । खाऊनि कृतार्थ त्या केले ।।१०।।

विहिरीमाजी जलविहिना । केले देवा जलभरणा ।।११।।

मधमाश्यांचे डंख तुवा । सहन सुखे केले देवा ।।१२।।

त्यांचे काटे योगबले । काढुनि सहजी दाखविले ।।१३।।

कुस्ती हरिशी खेळोनी । शक्ती दर्शन घडवोनी ।।१४।।

वेद म्हणुनी दाखविला । चकित द्रविड ब्राम्हण झाला ।।१५।।

जळत्या पर्यकावरती । ब्रम्हगिरीला ये प्रचिती ।।१६।।

टाकळीकर हरिदासाचा । अश्व शांत केला साचा ।।१७।।

बाळकृष्ण बाळापूरचा । समर्थ भक्तचि जो होता ।।१८।।

रामदासरूपे त्याला । दर्शन देवुनि तोषविला ।।१९।।

सुकलालाची गोमाता । व्दाड बहू होती ताता ।।२०।।

कृपा तुझी होतांच क्षणी । शांत जाहली ती जननी ।।२१।।

घुडे लक्ष्मण शेगांवी । येता व्याधी तूं निरवी ।।२२।।

दांभिकता परि ती त्याची । तू न चालवूनि घे साची ।।२३।।

भास्कर पाटील तव भक्त । उध्दरिलासी तू त्वरीत ।।२४।।

आज्ञा तव शिरसा वंद्य । काकहि मानति तुज वंद्य ।।२५।।

विहिरीमाजी रक्षियला । देवां तु गणु जव-याला ।।२६।।

पितांबराकरवी लीला । वठला आंबा पल्लविला ।।२७।।

सुबुध्दी देशी जोश्याला । माफ करी तो दंडाला ।।२८।।

सवड्द येथील गंगाभारती । थुकुंनी वारिली रक्तपिती ।।२९।।

पुंडलिकांचे गंडांतर । निष्ठा जाणुनि केले दुर ।।३०।।

ओंकारेश्र्वरी फुटली नौका । तारी नर्मदा क्षणात एका ।।३१।।

माधवनाथा समवेत । केले भोजन अुच्छिष्ट ।।३२।।

लोकमान्य त्या टिळकांना । प्रसाद तूंची पाठविला ।।३३।।

कवर सुताची कांदा भाकर । भक्षिलीस त्वा प्रेमाखातर ।।३४।।

नग्न बैसुनी गाडीत । लिला दाविली विपरीत ।।३५।।

बायदे चित्ती तव भक्ती । पुंडलिकावर विरक्त प्रीती ।।३६।।

बापुना मनी विठ्ठल भक्ती । स्वये होशि तू विठ्ठल मूर्ती ।।३७।।

कवठ्याचा त्या वारक-याला । मरीपासूनी वाचविला ।।३८।।

वासुदेव यति तुज भेटे । प्रेमाची ती खुण पटे ।।३९।।

उध्दट झाला हवालदार । भस्मिभूत झाले घरदार ।।४०।। 

देहांताच्या नंतरही । कितीजणा अनुभव येई ।।४१।।

पडत्या मजुरा झेलियले । बघती जन आश्र्चर्य भले ।।४२।।

अंगावरती खांब पडे । स्ञी वांचे आश्र्चर्य घडे ।।४३।।

गजाननाच्या अध्दत लीला । अनुभव येती आज मितीला ।।४४।।

शरण जाऊनी गजानना । दु:ख तयाते करि कथाना ।।४५।।

कृपा करि तो भक्तांसी । धावुनी येते वेगेसी ।।४६।।

गजाननाची बावन्नी । नित्य असावी ध्यानीमनी ।।४७।।

बावन्न गुरूवारी नेमे । करा पाठ बहू भक्तीने ।।४८।।

विघ्ने सारी पळती दूर । सर्वसुखाचा येई पुर ।।४९।।

चिंता साया दुर करी । संकटातूनी पार करी ।।५०।।

सदाचार रत सद् भक्ता । फळ लाभे बघता बघता ।।५१।।

सुरेश बोले जय बोला । गजाननाची जय बोला ।।५२।।