नसतेस घरी तू जेव्हा

- कवी संदीप खरे

ND

नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका... तुटका होतो
जगण्याचे विरती धाग े,
संसार फाटका होतो.

नभ फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवत ो
ही धरा दिशाहीन होते
अन चंद्र पोरका होत ो

येतात उन्हे दाराशी
हिरमुसून जाती माग े
खिडकीशी थबकून वारा
तव गंधावाचून जात ो

ना अजून झालो मोठ ा
ना स्वतंत्र अजुनी झाल ो
तुज वाचून उमजत जाते
तुज वाचून जन्मच अडत ो

तू सांग सखे मज काय
मी सांगू या घरदार ा
समईचा जीव उदास
माझ्यासह मिणमिण मिटतो

नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका...