खूप वाटायचं तुझी ही जीवलागण शिळी होऊ नये कदापि म्हणून... कारण माझ्या मानसिकतेला मी चौफेर घायाळ केलं होत ं मुझी जवळिक उदरात बाळगताना माझ्या जीवनप्रेरणा मल ा कदापि नकोयत कालबाह्य व्हायला... आणि नको व्हायला त्यांन ी माझ्याशी वैचारिकदृष्ट्या बदफैल ी तुला ही आगळिक वाटतेय. का माझ ी? जो सूर मी आपल्या उभय स्नेहगर्भात लावला त ो अनैति क, बेसूर वाटतोय का तुला ? तू मला वचन देत आलायस चेहरयावरील स्मिताच्या सातत्याच े त्या सातत्याचा ओ घ आता तुला सावरता येणार नाही हा जिव्हाळा आता आक्रसू न चालणार नाह ी मी काय करू य ा शरीरखुणा उजळविणारया दातृत्वाच ं माझी आत्ममग्नता तूच अमर केलीस आत ा, आता तर कुठे नवसृजनाचा जन्मकांड सुरू होतो य आता तुला काढता पा य घेता येणार नाही.