एकदा पिता-पुत्र जलमार्गाने प्रवास करत असताना दोघांचाही रस्ता चुकला. मग त्याची बोट त्याला अशा ठिकाणी घेऊन गेली जिथे जवळच दोन बेटे होती आणि तिथे पोहोचल्यावर त्याची बोट खराब झाली.
वडील मुलाला म्हणाले, "आता वाटतं, आपल्या दोघांची शेवटची वेळ आली आहे, दूर दूरपर्यंत कोणताच आधार दिसत नाही."
अचानक वडिलांनी एक उपाय विचार केला, आपल्या मुलाला सांगितले की "असो आमची शेवटची वेळ जवळ आली आहे, मग देवाची प्रार्थना का करू नये."
त्यांनी दोन्ही बेटे आपापसात वाटून घेतली. एकावर वडील आणि एकावर मुलगा आणि दोघेही वेगवेगळ्या बेटांवर देवाची प्रार्थना करू लागले.
पुत्र देवाला म्हणाला, 'हे परमेश्वरा, या बेटावर झाडे, झाडे उगवावीत, ज्याच्या फळांनी आणि फुलांनी आपली भूक भागवता येईल.' देवाने प्रार्थना ऐकली, लगेच झाडे-झाडे वाढली आणि फळे आणि फुलेही आली. हा एक चमत्कार असल्याचे त्यांनी सांगितले.
मग त्याने प्रार्थना केली, एक सुंदर स्त्री यावी जेणेकरून आपण तिच्याबरोबर येथे राहू आणि आपले कुटुंब स्थापन करू शकू. लगेच एक सुंदर स्त्री दिसली. आता त्याला वाटले की माझी प्रत्येक प्रार्थना ऐकली जात आहे, मग इथून बाहेर पडण्याचा मार्ग देवाकडे का मागू नये?
त्याने नेमके तेच केले. त्याने प्रार्थना केली, एक नवीन बोट येवो ज्यामध्ये मी येथून जाऊ शकेन. लगेच बोट दिसली आणि मुलगा त्यात चढला आणि निघाला. तेवढ्यात आवाज आला, बेटा, तू एकटाच जातोस का? तू तुझ्या वडिलांना घेऊन जाणार नाहीस का?
मुलगा म्हणाला, त्यांना सोडा, त्यांनीही प्रार्थना केली, पण तुम्ही त्यांचे ऐकले नाही. कदाचित त्यांचे मन शुद्ध नसेल, म्हणून त्याची फळे त्यांना भोगू द्यावीत ना?
आकाशवाणी म्हणाली, 'तुम्हाला माहीत आहे का तुमच्या वडिलांनी काय प्रार्थना केली?
मुलगा नाही म्हणाला.
ऐका, आकाशवाणी म्हणाली, 'तुझ्या वडिलांनी एकच प्रार्थना केली, हे परमेश्वरा! माझा मुलगा तुझ्याकडे जे काही मागतो ते त्याला दे. आणि तुम्हाला जे काही मिळत आहे ते त्यांच्या प्रार्थनांचे फळ आहे.'
आपल्याला जे काही सुख, कीर्ती, प्रतिष्ठा, कीर्ती, संपत्ती, संपत्ती, सुविधा मिळत आहेत त्यामागे कोणाची तरी प्रार्थना आणि शक्ती नक्कीच आहे, परंतु आपण आपल्या गर्वाने, अज्ञानी असल्यामुळे हे सर्व आपले कर्तृत्व समजण्याची चूक करत राहतो. आणि जेव्हा ज्ञान असते तेव्हा सत्य कळल्यावर पश्चात्ताप करावा लागतो.