आतां दहा सहस्र नेतां धेनु ॥ त्याही दान देईल ब्राह्मणु ॥ ऐसा प्रत्यही दशगुणित धेनु ॥ कोठुन आणु तयातें ॥ २२ तयातें आयुष्य शतभरी पूर्ण ॥ तो तंव प्रत्यहीं करील हेंचि कारण ॥ त्याचें रुचेल येथेंची मन ॥ तक्र विकून काय काज ॥ २३ ॥
कोण गुरु तयातें भेटला ॥ माझा मंत्र मज फळला ॥ उणें आणिलें ब्रह्माक्षराला ॥ हें तंव वेदाला विहित नसे ॥ २४ ॥
मग हंस विमान पाचारिलें ॥ तयातें निजमुखें निवेदिलें ॥ भूलोकी जाऊन ये वेळें ॥ घेऊन येई विप्रकुमारा ॥ २५ ॥
मग हंस विमान येऊन ॥ देदीप्यमान केला ब्रह्मनंदन ॥ येरे नारायणातें म्हणून ॥ म्हणे प्रसाद हा जाण पैं तुझा ॥ २६ ॥
पावन केलें गुरुराया ॥ निवारिली जन्म मरणाची छाया ॥ म्हणोन वारंवार लागे पायां ॥ भिती नाहीं भावार्था ॥ २७ ॥
स्तुति वादन करवेची जाण ॥ वाचेसीं पडिलें दृढ मौन ॥ न उगवतां त्रितीय दिन ॥ नेला उद्धरून ब्रह्मलोका ॥ २८ ॥