घाल घाल पिंगा वाऱ्या

घाल घाल पिंगा वाऱ्या, माझ्या परसात

माहेरी जा, सुवासाची कर बरसात!

“सुखी आहे पोर”- सांग आईच्या कानात

“आई, भाऊसाठी परी मन खंतावत!

विसरली का ग, भादवात वर्स झालं,

माहेरीच्या सुखाला ग, मन आचवलं.

फिरून-फिरून सय येई, जीव वेडावतो

चंद्रकळेचा ग, शेव, ओलाचिंब होतो.

काळ्या कपिलेच्या नंदा खोडकर फार,

हुंगहुंगुनिया करी कशी ग, बेजार!

परसात पारिजातकाचा सडा पडे,

कधी फुलं वेचायला नेशील तू गडे ?

कपिलेच्या दुधावर मऊ दाट साय

माया माझ्यावर दाट जशी तुझी, माय…!”

आले भरून डोळे पुन्हा गळा नि दाटला

माउलीच्या भेटीसाठी जीव व्याकुळला!

कवी – कृ. ब. निकुंब