31 डिसेंबरच्या रात्री प्रकाश पत्नी दिव्यासोबत मित्राच्या ठिकाणी आयोजित नवीन वर्षाच्या पार्टीतून परतत असताना बाहेर खूप थंडी होती.
दोघे पती-पत्नी कारमधून घरी परतत असताना रस्त्याच्या कडेला असलेल्या एका झाडाखाली एका बारीक जुन्या फाटक्या चिंध्याच्या चादरीत गुंडाळलेला म्हातारा भिकारी पाहून प्रकाशचे मन हेलावले.
त्याने गाडी थांबवली.
पत्नीने प्रकाशकडे आश्चर्याने बघितले आणि म्हणाली काय झाले.
तू गाडी का थांबवलीस?
तो म्हातारा थंडीने थरथरत आहे. त्यामुळे गाडी थांबवली.
तर -?
प्रकाश म्हणाला..गाडीत पडलेली ब्लँकेट आम्ही त्याला देऊ या.
काय - एवढी महागडी घोंगडी द्याल. अहो, तो घालणार नाही, उलट विकणार.
प्रकाश हसत गाडीतून खाली उतरला आणि डिक्कीतून घोंगडी काढून म्हाताऱ्याला दिली.
दिव्याला फार राग आला.
दुसऱ्या दिवशी, नवीन वर्षाच्या पहिल्या दिवशी देखील खूप थंडी होती.
आजही प्रकाश आणि दिव्या एका पार्टीतून परतत होते, तेव्हा दिव्या म्हणाली..
चला एकदा बघूया. काल रात्री दिसलेल्या म्हाताऱ्याची काय अवस्था आहे?
प्रकाशने गाडी तिथेच थांबवली आणि बघितले की तो म्हातारा भिकारी तोच होता पण त्याच्याकडे ती घोंगडी नव्हती.
तोच जुना चादर घालून पडून होता.
दिव्या लगेच म्हणाली.. मी म्हणालो होते न की ते ब्लँकेट त्याला देऊ नका, त्याने ते विकले असेल.
दोघेही गाडीतून उतरून म्हाताऱ्याकडे गेले.
प्रकाशने उपहासाने विचारले- का बाबा रात्रीचे ब्लँकेट कुठे आहे? विकून दारू विकत घेतली का?
म्हातार्‍याने हाताने इशारा केला की थोड्या अंतरावर एक म्हातारी बाई पडली होती. जिने तीच घोंगडी घातली होती...
तो म्हणाला- बेटा, ती बाई अपंग आहे आणि तिचे कपडेही अनेक ठिकाणाहून फाटलेले आहेत, भीक मागतानाही लोक घाणेरड्या नजरेने पाहतात, वरून ही थंडी..
माझ्याकडे किमान ही जुनी चादर आहे, तिच्याकडे तर काहीच नव्हते, म्हणून मी तिला ब्लँकेट दिले.
दिव्याला धक्काच बसला..आता तिच्या डोळ्यात पश्चातापाचे अश्रू होते, ती हळूच आली आणि प्रकाशला म्हणाली. घरून अजून एक घोंगडी आणून बाबाला देऊ..
मित्रांनो.... देवाचे आभार माना की देवाने तुम्हाला देणाऱ्यांच्या श्रेणीत ठेवले आहे, त्यामुळे गरजूंना शक्य तितकी मदत करा.
