श्राद्धचं अन्न : चरखा, मांसाहार, वांगी, कांदा, लसूण, शिळे अन्न, पांढरे तीळ, मुळा, दुधी भोपळा, काळे मीठ, सत्तू, जिरे, मसूर, मोहरीची भाजी, हरभरा इत्यादी निषिद्ध मानले गेले आहेत. हे वापरल्याने पूर्वजांना राग येतो.
नास्तिकता आणि साधूंचा अपमान: जो व्यक्ती नास्तिक आहे आणि धर्म आणि साधूंची चेष्टा करतो, त्यांचे पितर रागवतात.
श्राद्ध योग्य : मुलगा वडिलांचे श्राद्ध करतो. मुलाच्या अनुपस्थितीत पत्नीने श्राद्ध करावे. पत्नीच्या अनुपस्थितीत सख्खा भाऊ श्राद्ध करू शकतो. एकापेक्षा जास्त पुत्र असल्यास, ज्येष्ठ मुलाने श्राद्ध करावे. वरील नियमानुसार श्राद्ध न केल्यास पित्रास राग येतो. अनेक घरात मोठा मुलगा असतो, तरीही धाकटा मुलगा श्राद्ध करतो. धाकटा मुलगा वेगळा राहत असला तरी प्रत्येकाने एकाच ठिकाणी जमून श्राद्ध करावे.
श्राद्धाची वेळ : श्राद्धासाठी उत्तम वेळ म्हणजे दुपारी कुतुप काल आणि रोहिणी काळ. कुतुपच्या काळात केलेले दान अक्षम्य परिणाम देतं. सकाळी आणि रात्री श्राद्ध केल्याने पूर्वज नाराज होतात. रात्री कधीही श्राद्ध करू नका, कारण रात्र ही आसुरीची वेळ असते. दोन्ही संध्याकाळीही श्रद्धा कर्म केले जात नाही.
इतर कर्मे: दारू पिणे, मांस खाणे, श्राद दरम्यान शुभ कार्य करणे, खोटे बोलणे आणि व्याज व्यवसाय करणे देखील चुकीचे मानले गेले आहे.
काही विशेष: श्राद्ध दरम्यान पितृलोकाचे चार देवता काव्यवाडनल, सोमा, आर्यम आणि यम या चार देवतांचे आवाहन केले जाते. शास्त्रांमध्ये शारीरिक कर्मकांड, पिंडदान, तर्पण, श्राद्ध, एकादशा, सपिण्डीकरण, अशौचादि निर्णय, कर्म विपक इत्यादी द्वारे पापांचे प्रायश्चित्त सांगितले गेले आहे. प्राचीन काळी, देव, मनुष्य किंवा देव त्याच्या कोणत्याही पापांचे प्रायश्चित करण्यासाठी स्वतःच्या मार्गाने प्रायश्चित करत असत.