विठ्ठल तू वेडा कुंभार

फिरत्या चाकावरती देसी मातीला आकार

विठ्ठल तू वेडा कुंभार … || धृ ||

माती पाणी उजेड वारा, तूच मिसळशी सर्व पसारा

आभाळाच मग ये आकारा

तुझ्या घाटाच्या उतरंडीला नसे अंत ना पार … || १ ||

घटाघटाचे रूप आगळे, प्रत्येकाच्या दैव वेगळेतुझ्या विना हे कोणा न कळे

मुखी कुणाच्या पडते लोणी कुणा मुखी अंगार … || २ ||

तूच घडविशी तूच फोडीशी कुरवाळसी तू तूच जोडीशी

न कळे यातून काय सांधीशी

देसी डोळे परी निर्मिसी तया पुढे अंधार … || ३ ||