श्रीनृसिंहसरस्वती प्रार्थना

अनसूयात्मज हे जगपालका । तुजविणा कुणि ना जगि बालका ।                             

तरि कथी स्मरूं मी कवणाप्रति । शरण मी नरसिंहसरस्वती ।। १ ।। 

मग मला गमला पथ हा बरा । तव पदींच असो नित्य आसरा । 

पुरती हेतू कधीं मम हे कथीं । करि दया नरासिंहसरस्वती ।। २ ।। 

मज कडोनिच घेऊनी चाकरी । मगहि देशिल योग्य न ते जरी । 

शिशुस मोबदला कुणि मागती । कथि बरे नरसिंहसरस्वती ।। ३ ।।

नति तुझ्या पदीं अर्पिति किंकर । अभय दे शिरि ठेवि गुरो कर ।

स्थिरमती रमती नित्य प्रार्थिती । करि दया नरसिंहसरस्वती ।। ४ ।। 

मदीय लोचन सार्थक जाहले । सगुण सद्गुरू सद्रुप पाहिले । 

बघ मना रूप मंगल हे किती । करि दया नरसिंहसरस्वती ।। ५ ।।

तव कृपेविण जीवचि घाबरे । अभय दे श्िरि ठेवचि हस्त रे । 

तव पथा गुरू वासचि पाहती । करि दया नरसिंहसरस्वती ।। ६ ।। 

बहुत भोगियल्या गुरू आपदा । चुकवि दावि अता तुझिया पदा ।

द्रुतगती अजि धावचि संकटी । करि दया नरसिंहसरस्वती ।। ७ ।।

कितीतरी अळवू तुज श्रीगुरू । बहुत ही श्रमलें भवि लेकरूं ।

कशि दया तुजला लव ये न गा । अनसूयात्मज भो मज पाव गा ।। ९ ।। 

तुज समक्ष अरी मज गांजिती । लवभरी तुजला कशी ना क्षिती । 

उगिच कां त्रिशुला धरिलें अगा । अनसूयात्मज भो मज पाव गा ।। ९ ।।

मदीय प्राण हरीलाचि काळ तो । मग तुझा उपयोगचि काय तो । 

म्हणुनि मी पुसतो कधिं येशि गा । अनसूयात्मज भो मज पाव गा ।। १० ।।

सदयता हृदयीं लव तूं धरी । भजनि मंडळी हे गुरू उध्दरी । 

स्वकिय आप्त रिपू आणि निंदका । अनसूयात्मज भो मज पाव गा ।। ११ ।। 

अदयता धरिली अशि कां बरे । भवपुरी बुडतो जिव घाबरे । 

पुरवि हेतु न मी गुरू दास गा । अनसूयात्मज भो मज पाव गा ।। १२ ।।

।। अवधूतचिंतन श्रीगुरूदेव दत्त ।।