Shivpuran : हिंदू धर्मात समुद्राचे पाणी खारट होण्यामागे माता पार्वतीचा शाप कारणीभूत असल्याचे सांगितले जाते. शिवपुराणानुसार, एकदा माता पार्वती भगवान शंकराला प्राप्त करण्यासाठी कठोर तपश्चर्या करत होती. त्यांच्या तपश्चर्येची तीव्रता इतकी होती की स्वर्गीय जगात बसलेल्या देवांचे सिंहासन थरथरू लागले. माता पार्वतीची अशी तपश्चर्या पाहून देवता भयभीत झाले. सर्व भयभीत देव या समस्येवर उपाय शोधत होते जेव्हा एक घटना घडली ज्यामुळे समुद्राचे पाणी खारट झाले.
समुद्रदेव माता पार्वतीवर मोहित झाले.
तपश्चर्येदरम्यान माता पार्वतीचे रूप पाहून समुद्रदेव तिच्यावर मोहित झाले. माता पार्वतीची तपश्चर्या पूर्ण झाल्यावर समुद्रदेवने तिच्याशी लग्न करण्याची इच्छा व्यक्त केली. यासाठी त्याने आई पार्वतीला लग्नाचा प्रस्ताव ठेवला. हे ऐकून माता पार्वतीने समुद्र देवाला सांगितले की तिचे कैलाशपती भगवान शिवावर प्रेम होते आणि त्यांनी त्यांना आपला पती आणि देव मानले होते. यासोबतच तिने समुद्र देवचा लग्नाचा प्रस्ताव नाकारला. समुद्र देवाला हे आवडले नाही आणि तो रागावला आणि भगवान शंकरांना शिव्या देऊ लागला. त्यांनी पार्वतीजींना सांगितले, त्या भस्मधारी शिवामध्ये असे काय आहे, जे माझ्यामध्ये नाही. मी सर्व मानवांची तहान भागवतो. माझे पात्र दुधासारखे पांढरे आहे. हे पार्वती ! माझ्या लग्नाचा प्रस्ताव स्वीकारा.
माता पार्वतीने शाप दिला
हे ऐकून माता पार्वती रागावल्या. त्यांनी समुद्रदेवतेला शाप दिला आणि सांगितले की ज्या गोड पाण्याचा तुला अभिमान आहे ते खारट होईल. खारट पाण्यामुळे तुमचे पाणी कोणीही ग्रहण करू शकणार नाही. त्या दिवसापासून माता पार्वतीच्या शापामुळे समुद्राचे पाणी खारट झाले. समुद्र मंथनाच्या प्रभावामुळे समुद्राचे पाणी खारट झाले होते, असेही सांगितले जाते.