एक उंदीर होता. त्याला मांजरीची भीती वाटत होती. मांजरीला भीती वाटणे हे स्वाभाविक आहे, परंतु त्यास जरा जास्तच भीती वाटायची.
त्याच्या सुरक्षित बिलात झोपतानाही त्याला स्वप्नात एक मांजर दिसायचा. अगदी थोडासा आवाज आला तरी मांजर आल्याची शंका त्याच्या मनात असायची. मांजरीने घाबरून गेलेला उंदीर, घुटमळत चोवीस तास भीत जगत होता.
अशा परिस्थितीत, एक दिवस त्याला एक मोठा जादूगार भेटला. मग तर उंदराचं भाग्यच चमकलं. जादूगराला त्याच्यावर दया आली आणि त्याने उंदराला मांजर बनविले. त्यावेळी उंदीर खूप आनंदी झाला, परंतु काही दिवसांनंतर पुन्हा जादूगाराकडे जाउन तक्रार केली की कुत्रा त्याला खूप त्रास देतो.
जादूगारानं त्याला एक कुत्रं बनवलं. काही दिवस तो ठीक होता, मग कुत्रा म्हणूनही त्याला त्रास होऊ लागला. सिंह आणि चित्ता यांना घाबरु नका. यावेळी जादूगार विचार केला की पूर्ण उपचार केले पाहिजेत, म्हणून त्याने कुत्राचे रूप धारण केलेल्या उंदराला सिंहात बदलले. जादूगार असा विचार करीत होता की सिंह जंगलाचा राजा आहे, सर्वात शक्तिशाली प्राणी आहे, म्हणून त्याला कोणालाही भीती वाटणार नाही.
पण सिंह झाल्यानंतरही उंदीर थरथर कापत होता. आता त्याला इतर कोणत्याही जंगली प्राण्याची भीती वाटण्याची गरज नव्हती, परंतु आता तो शिकारीला घाबरायचा. शेवटी तो पुन्हा जादूगारांकडे पोहोचला. पण यावेळी जादूगार त्याला शिकारी बनवित नाही. त्याने पुन्हा त्याला उंदीर बनविला. कारण जादूगार म्हणाला- 'तुझं हृदय उंदराचं असल्यामुळे तु नेहमी घाबरात राहणार.'
धडा: भीती बाह्य नव्हे तर आंतरिक असते. अती स्वार्थ आणि आत्मविश्वासाची कमतरता भीतीचे कारणं आहेत. म्हणून जर तुम्हाला तुमच्या भीतीवर विजय मिळवायचा असेल तर प्रथम तुम्ही स्वत: वर विजय मिळवा.