कथा - संत रविदास त्यांच्या झोपडीत जोडे बनवण्याचे काम करत होते. त्यांना संत रैदास म्हणूनही ओळखले जाते. या कामातून त्यांना जे काही मिळेल, त्यातून ते उदरनिर्वाह करत होते, कमाईत ते समाधानी होते.
एके दिवशी त्यांच्या झोपडीत एक साधू आला. रैदास हे खरे संत असल्याचे त्यांनी पाहिले. त्या साधूला वाटले की मी त्यांना काही मदत करावी. त्यांनी खिशातून एक दगड काढला आणि संत रैदासांना म्हणाला, 'रैदासजी, हा पारस दगड आहे. दुर्मिळ, मला ते कुठूनतरी मिळाले. आता मला हे तुम्हाला द्यायचे आहे. त्याचे वैशिष्ट्य म्हणजे लोखंडाला सोन्यात बदलतो.
'साधूने लोखंडाचा तुकडा घेतला आणि त्याला दगडाने स्पर्श केला तेव्हा लोखंडाचा तुकडा सोन्यामध्ये बदलला. संत रैदासजी हे दगड स्वीकारतील असे ऋषींना वाटले.
संत रैदास म्हणाले, 'साधूबाबा, हे तुमच्याकडे ठेवा. मी कठोर परिश्रमाने कमावलेली रक्कम माझ्यासाठी पुरेशी आहे. कष्टाने कमावलेल्या पैशाची मजा काही औरच असते.
साधूने तो दगड ठेवण्याची वारंवार विनंती केल्यावर संत रैदास म्हणाले, 'तुम्हाला हा दगड ठेवायचा नसेल तर राजाला द्या. येथील राजा गरीब असून त्याला नेहमी पैशाची गरज असते नाहीतर असा गरीब मनाचा माणूस शोधा जो श्रीमंत आहे पण तो पैशासाठी वेडा आहे, त्याला हा दगड द्या.
असे म्हणत संत रैदासजींनी आपले कार्य सुरू केले. तेव्हा खरा संत कसा असतो हे त्या ऋषीला समजले.
धडा - संत रैदासांचा स्वभाव आपल्याला शिकवतो की पैसे कमवण्यासाठी कधीही शॉर्टकटचा अवलंब करू नये. जर तुम्ही प्रामाणिकपणे आणि मेहनतीने पैसा कमावला तर त्याचा आनंद वेगळाच असतो.