घनश्याम श्रीधराची भूपाळी

घनश्याम सुंदरा श्रीधरा अरुणोदय झाला ।

उठीं लवकरि वनमाळी । उदयाचळीं मित्र आला ॥ ध्रु ॥

सायंकाळी एके मेळीं द्विजगण अवघे वृक्षीं ।

अरुणोदय होतांचि उडाले चरावया पक्षी ।

अघमर्षणादि करुनि तापसी तपाचरणदक्षी ।

प्रभातकाळीं उठुनि कापडी तीर्थपंथ लक्षी ।

करुनि सडासंमार्जन गोपी कुंभ घेउनि कुक्षीं ।

यमुनाजळासी जाती मुकुंदा । दध्योदन भक्षीं ॥

मुक्तता होऊं पाहे । कमळिणीपासुनियां भ्रमरा ॥

पूर्वदिशे मुख धुतलें । होतसे नाश तिमिरा ॥

उठिं लवकरि गोविंदा । सांवळ्या नंदकुमारा ।

मुखप्रक्षालन करीं अंगिकारी भाकर-काला ॥ १ ॥

घरोघरी दीप अखंड त्यांच्या सरसावुनि वाती ।

गीत गाति सप्रेमें गोपी सदना येति जाती ॥

प्रवर्तोनि गृहकर्मी रंगावळि घालूं पाहती ।

आनंदकंदा ! प्रभात झाली उठ सरली राती ॥

काढीं धार क्षीरपात्र घेउनि धेनू हंबरती ।

द्वारी उभे गोपाळ तुजला हांक मारुनि बाहती ॥

हे सुमनहार कंठी । घालि या गुंजमाळा ।

हाती वेत्रकाष्ठ बरवें । कांबळा घेइं काळा ॥

ममात्मजा मधुसूदना । ह्रुषीकेशी जगत्पाळा ।

हंबरताति वांसरे हरि धेनुस्तन-पानाला ॥ २ ॥

प्रातः स्नाने करुनि गोपिका अलंकार नटती ।

कुंकुमादि चर्चुनी मंथनालागिं आरंभिती ।

प्रेमभरित अंतरांत वदनीं नामावळि गाती ।

अर्घ्यदान देउनियां द्विजजन देवार्चन करिती ॥

नेमनिष्ठ वैष्णव ते विष्णु-पूजा समर्पिती ।

स्मार्त शिवार्चनसक्त, शक्तितें शाक्त आराधिती ॥

ऋषिगण आश्रमवासी । जे कां निरंजनी धाले ।

अरुणोदय होतांचि । आपुले ध्यानिं मग्न झाले ॥

पंचपंच-उषःकालीं । रविचक्र निघों आलें ।

येवढा वेळ निजलासिम्हणुनि हरि कळेल नंदाला ॥ ३ ॥

विद्यार्थी विद्याभ्यासास्तव सादर गुरुपायी ।

अध्यापन गुरु करिति शिष्यही अध्यायना उदयीं ॥

याज्ञिकजन कुंडांत आहुती टाकिताति पाहीं ।

रविप्रभा पडुनियां उजळल्या शुद्ध दिशा दाही ॥

हे माझे सावंळे पाडसे उठिं कृष्णाबाई ।

सिद्ध सवें बळिराम घेउनि गोधनें वना जाई ॥

मुनिजनमानसहंसा । गोपीमनःकमलभृंगा ।

मुरहर पंकजपाणी । पद्मनाम श्रीरंगा ॥

शकटांतक सर्वेशा । हे हरि प्रतापतुंगा ।

कोटिरवींहुनि तेज आगळें तुझिया वदनाला ।

होनाजी बाळा नित्य ध्यातसे ह्रुदयि नाममाळा ॥ ४ ॥

शाहीर होनाजी बाळा यांनी श्रीकृष्णाला उठविण्यासाठी ही भूपाळी रचलेली आहे.